
سلام رفقا، نگین هستم.
بیاید با یه سناریوی آشنا شروع کنیم: یه دسته محصول رو حذف کردید، یا یه لندینگ پیج کمپین قدیمی دارید که دیگه به درد نمیخوره. مدیر سایت میگه: «خب با این لینکها چیکار کنیم؟» و سریعترین جواب معمولاً اینه:
"همه رو ریدایرکت کن به صفحه اصلی! حیفه ترافیکش بپره."
ظاهراً منطقیه، نه؟ کاربر به جای صفحه ارور، صفحه اصلی سایت رو میبینه و ترافیک حفظ میشه. اما توی دنیای سئو تکنیکال و از دید الگوریتمهای گوگل، این کار دقیقاً مثل اینه که آشغالها رو جارو کنید زیر فرش. ظاهر خونه تمیزه، ولی زیر فرش داره میپوسه!
در این مقاله تخصصی، میخوایم باز کنیم که چرا ریدایرکتهای فلهای به صفحه اصلی (Blanket Redirects)، باعث ایجاد پدیدهای به نام Soft 404 میشن و چطور اعتبار دامنه شما رو به مرور زمان از بین میبرن.
وقتی شما صفحهای رو حذف میکنید و کاربر رو به صفحه اصلی ریدایرکت ۳۰۱ میکنید، سرور شما به گوگل میگه:
"هی گوگل! محتوای این صفحه برای همیشه منتقل شده به صفحه اصلی." (Status Code: 301 Moved Permanently).
اما وقتی ربات گوگل (Googlebot) وارد صفحه مقصد (Homepage) میشه، با خودش میگه:
"صبر کن ببینم! کاربری که دنبال «خرید کفش کوهنوردی» بود، الان وارد صفحهای شده که توش «اسلایدر تبلیغاتی» و «اخبار شرکت» هست. این دوتا صفحه هیچ ربط معنایی (Semantic Relevance) به هم ندارن."
اینجاست که گوگل کد ۳۰۱ شما رو نادیده میگیره و برچسب Soft 404 رو به اون صفحه میزنه.
به زبان ساده: سرور میگه وضعیت "200 OK" هست، اما گوگل میگه "نه، این صفحه عملاً 404 هست، فقط داری تظاهر میکنی که وجود داره."
قطع زنجیره اعتبار (Link Juice Cut): گوگل اعتباری (PageRank) که صفحه قدیمی داشته رو به صفحه اصلی منتقل نمیکنه، چون ارتباط موضوعی وجود نداره. اون بکلینکهای ارزشمندی که برای صفحه قدیمی ساخته بودید؟ همش دود میشه میره هوا.
اتلاف بودجه خزش (Crawl Budget Waste): گوگل گیج میشه و منابعش رو صرف کرال کردن ریدایرکتهای بیمعنی میکنه.
بیاید از بحث فنی بیایم بیرون و به کاربر فکر کنیم. سئو یعنی پاسخ به نیاز کاربر (User Intent).
تصور کنید وارد یه کتابخانه بزرگ میشید و از مسئول کتابخانه سراغ کتاب "آموزش پایتون" رو میگیرید.
مسئول کتابخانه (سرور شما) لبخند میزنه، دستتون رو میگیره و شما رو پرت میکنه دقیقاً جلوی درب ورودی کتابخانه!
شما: 😳؟؟؟
این دقیقاً حسیه که کاربر وقتی روی لینک "خرید آیفون ۱۳" کلیک میکنه و پرت میشه توی "صفحه اصلی فروشگاه" تجربه میکنه.
نتیجه: کاربر گیج میشه (Frustration)، دکمه Back رو میزنه و میره سراغ سایت رقیب. این یعنی افزایش Pogo-sticking که سیگنال منفی شدیدی به گوگل میده.
خب، اگه نباید به صفحه اصلی ریدایرکت کنیم، پس چیکار کنیم؟ اینجا یه فلوچارت تصمیمگیری (Decision Logic) براتون آماده کردم:
اگر محصول "آیفون ۱۳ - ۱۲۸ گیگ" ناموجود شده ولی مدل "۲۵۶ گیگ" یا "آیفون ۱۴" رو دارید:
✅ راه حل: ریدایرکت ۳۰۱ به صفحه محصول مشابه.
چرا؟ چون نیاز کاربر (خرید آیفون) برطرف میشه و اعتبار صفحه هم منتقل میشه.
اگر محصول کلاً حذف شده و جایگزین مستقیم نداره:
✅ راه حل: ریدایرکت ۳۰۱ به دستهبندی والد (Parent Category).
مثال: ریدایرکت "کفش کوهنوردی مدل X" به صفحه "دستهبندی کفشهای کوهنوردی".
نکته: این کار قابل قبوله چون هنوز در حوزه موضوعی (Context) درستی قرار داریم.
اگه یه سرویس قدیمی رو کلاً جمع کردید یا یه بلاگ پست منسوخ شده دارید که هیچ ربطی به صفحات فعلی نداره:
✅ راه حل ۱ (استاندارد): بذارید صفحه 404 (Not Found) بشه.
نترسید! ۴۰۴ شدن بخشی طبیعی از اکوسیستم وب هست. جان مولر (John Mueller) از گوگل بارها گفته: "یک ۴۰۴ واقعی، بهتر از یک ریدایرکت بیربط ۳۰۱ است."
✅ راه حل ۲ (حرفهای): استفاده از کد 410 (Gone).
کد ۴۱۰ به گوگل میگه: "این صفحه برای همیشه رفته و دیگه برنمیگرده، لطفاً سریعتر از ایندکس پاکش کن." این کار سرعت حذف URLهای زامبی رو از نتایج جستجو افزایش میده.
ممکنه الان توی سایتتون صدها Soft 404 پنهان داشته باشید. چطور پیداشون کنیم؟
Google Search Console:
به بخش Pages (یا همون Coverage قدیم) برید. دنبال اروری با عنوان Soft 404 بگردید. گوگل لیست URLهایی که ریدایرکت کردید ولی اون قبول نکرده رو اینجا نشون میده.
Screaming Frog SEO Spider:
سایت رو کرال کنید. لیست ریدایرکتهای ۳۰۱ رو فیلتر کنید و ببینید مقصدشون کجاست. اگر تعداد زیادی URL به / (صفحه اصلی) ریدایرکت شدن، زنگ خطر به صدا دراومده!
مدیریت صفحات حذف شده نیاز به ظرافت جراحی داره، نه برشهای فلهای قصابی.
قانون طلایی: فقط زمانی ریدایرکت ۳۰۱ بزنید که مقصد، پاسخگوی نیاز کاربرِ مبدأ باشه.
اگر شک دارید، ۴۰۴ (یا ۴۱۰) بهترین گزینهست.
یادتون باشه، هدف ما فریب دادن گوگل نیست؛ هدف ما راهنمایی درست کاربر و رباتها به محتوای ارزشمنده.