
تا حالا شده دنبال یه راهکار جدید برای مشکلی باشی (مثلاً «بهترین گوشیهای ۲۰۲۵»)، روی لینک اول گوگل کلیک کنی چون تاریخش مال همین امروزه، اما وقتی وارد صفحه میشی ببینی موبایلهایی رو معرفی کرده که مال ۳ سال پیشن؟
چه حسی پیدا کردی؟
احتمالاً حس کردی به شعورت توهین شده. سریع دکمه Back رو زدی و پیش خودت گفتی: «دیگه عمراً وارد این سایت بشم.»
این دقیقاً همون بلاییه که استراتژی اشتباهِ «تغییر تاریخ مصنوعی» سر برند و سئوی شما میاره. امروز میخوایم خیلی شفاف و علمی بررسی کنیم که چرا این تکنیک نخنما، نه تنها کمکی به سئو نمیکنه، بلکه حکم تیر خلاص رو برای اعتبار سایتت داره.
بیایید اول ببینیم چرا سئوکارها این کار رو میکنن؟ ریشه این رفتار برمیگرد به درک ناقص از مفهوم QDF (Query Deserves Freshness) یا همون «تازه بودن محتوا».
بله، گوگل عاشق محتوای تازه است. اما تعریف گوگل از «تازگی» با تعریف ما فرق داره:
تعریف اشتباه: تغییر عدد ۱۴۰۲ به ۱۴۰۳ در تیتر مقاله.
تعریف گوگل: تغییر معنادار در محتوای اصلی (Main Content) که ارزش جدیدی به کاربر اضافه کنه.
گوگل یه ربات ساده نیست که فقط تگ <date> یا <time> رو بخونه. موتورهای جستجو از تکنیکهای Diffing استفاده میکنن. یعنی نسخه کششده قبلی صفحه رو با نسخه جدید مقایسه میکنن. اگر ببینن ۹۹٪ متن همونه و فقط یه عدد عوض شده، نه تنها پاداشی نمیگیرید، بلکه ممکنه به عنوان تلاشی برای فریب الگوریتم (Spammy Behavior) شناسایی بشید.
بیایید از نگاه فنی و رفتار کاربر (User Behavior) به قضیه نگاه کنیم. وقتی شما تاریخ رو جعل میکنید، ۳ اتفاق هولناک میفته:
کاربر به هوای محتوای جدید وارد میشه، محتوای قدیمی میبینه و بلافاصله خارج میشه (Bounce). بدتر از اون، برمیگرده به نتایج گوگل و روی لینک رقیب کلیک میکنه (Pogo-sticking).
پیام این رفتار به گوگل واضحه: «این صفحه با چیزی که ادعا میکنه (تازگی) همخوانی نداره و نیاز کاربر رو رفع نکرد.» نتیجه؟ سقوط آزاد رتبه.
سئو مدرن روی ستون Trust (اعتماد) بنا شده. وقتی کاربر میبینه شما برای گرفتن کلیک، حاضرید دروغ بگید (تاریخ امروز روی محتوای ۳ سال پیش)، اعتمادش رو به کل برند شما از دست میده.
کاربری که اعتماد نکنه، نمیخره.
کاربری که اعتماد نکنه، محتوا رو شیر (Share) نمیکنه.
اگر مدام تاریخها رو الکی عوض کنید، گوگل به مرور زمان سیگنال تاریخهای سایت شما رو نادیده میگیره. یعنی حتی وقتی واقعاً محتوا رو آپدیت کردید، گوگل دیگه اون رو به عنوان یه سیگنال قوی در نظر نمیگیره. مثل چوپان دروغگو!
من (نگین) همیشه به کلاینتهام میگم: «تاریخ رو آپدیت نکن، مگر اینکه محتوا رو زنده کرده باشی.»
قبل از اینکه دکمه Update رو بزنی، این چکلیست رو مرور کن. اگر حداقل یکی از این کارها رو انجام دادی، حلالت باشه که تاریخ رو عوض کنی:
✅ افزودن اطلاعات جدید: آیا آمار و ارقام، قیمتها یا قوانین ذکر شده در متن رو با آخرین تغییرات سال جدید هماهنگ کردی؟
✅ حذف بخشهای منسوخ: آیا پاراگرافهایی که دیگه کاربرد ندارن (مثلاً معرفی نرمافزاری که دیگه کار نمیکنه) رو حذف کردی؟
✅ اضافه کردن مدیا جدید: آیا ویدیو، پادکست یا تصاویر اسکرینشات جدیدی اضافه کردی که تجربه کاربر رو بهتر کنه؟
✅ بازنویسی مقدمه و نتیجهگیری: آیا حداقل بخشهایی از متن رو بازنویسی کردی تا لحن تازهتری بگیره؟
✅ قانون ۲۰ درصد: یک قانون سرانگشتی میگه اگر کمتر از ۱۰ تا ۲۰ درصد محتوای اصلی (Main Content) تغییر نکرده، بهتره تاریخ انتشار رو دست نزنید (یا فقط تاریخ Modified رو در اسکیما تغییر بدید اما در ظاهر پست تغییری ندید).
دوست من، سئو جنگِ اعداد و الگوریتمها نیست؛ سئو هنرِ جلب رضایت انسانه.
کاربرها باهوشتر از اون چیزی هستن که فکر میکنیم. اونا میفهمن کی براشون ارزش قائلیم و کی داریم گولشون میزنیم. به جای اینکه وقتت رو صرف تغییر دستیِ تاریخ ۱۰۰ تا مقاله کنی، وقت بذار و ۱۰ تا مقاله رو واقعاً، عمیقاً و دلسوزانه آپدیت کن.
نتیجهش؟ هم گوگل عاشقت میشه، هم کاربر بوکمارکت میکنه.
شما چطور؟ تا حالا شده گول این تاریخهای فیک رو بخورید؟ توی کامنتها برام بنویسید چه حسی داشتید!