ما تو دوره ای زندگی می کنیم که از طریق رسانه و تبلیغات یه سری نیاز های مجازی بهمون تحمیل میشه، به نظر من اینکه آدم بتونه تو همچین برهه زمانی استقلال فکری خودش رو نگه داره و جلوی خودش رو بگیره که خرید های مازاد نداشته باشه کار سختیه!
البته نیاز سازی جدا از پولساز بودن برای محتوا نویس های تبلیغات ، داستان خودش رو داره که خیلی جالبه و دوست دارم حتما در مورد اون هم بنویسم.
اول بریم سراغ راه حل های پیشنهادی برای جلوگیری از مصرف گرایی:
۱)بلاگرها دوستت نیستن
بلاگر ها دوست ما نیستن و صرفاً چون صفحه شون برامون جذابه و بخش هایی از زندگیشون رو دیدیم و دوست داشتیم ممکنه فکر کنیم که این افرادِ با لحن صمیمی، خیر خواهمونن و پیشنهاد هاشون طلاییه(تبلیغاتشون) در صورتی که ممکنه اصلا نیازی به اون وسیله نداشته باشیم صفحه تگ شده رو دنبال می کنیم ، بیا همینجا متوقفش کنیم.
۲)بهش نیاز دارم؟
برای خرید هر چیزی باید این سوال رو از خودمون بپرسیم که آیا واقعا به اون وسیله احتیاج دارم یا نه؟، اینجا کار تموم نمیشه برای اینکه متوجه بشیم واقعا به اون وسیله نیاز داریم بهتره مدتی ، مثلاً یک هفته صبر کنیم و بعد اون وسیله رو بخریم.
۳)چقدر دوام میاره؟
واسه اینکه دوباره کاری نشه بهتره وسایل با دوام که می دونیم چند سالی کاربرد دارن رو بخریم و از همه نظر چک کنیم که بدونیم همونیه که باید خرید و تجربه افراد رو هم در نظر بگیریم.
۴)مدگرا نباشیم
البته فکر کنم الان دیگه همچین پدیده ای کمتر شده باشه اما خیلی مهمه که زیاد به مد اهمیت ندیم و سبک خاص خودمون رو داشته باشیم چون مد هر روزه در حال ارائه مدل های جدیدی از استایل و اینجور چیزاست و هیچ وقت متوقف نمیشه و تلاش برای همگام شدن باهاش مساوی مصرف گراییه.
ممنون که وقت ارزشمندت رو برای خوندن این متن صرف کردی ، امیدوارم که مفید بوده باشه.
