کمک به مدرسه اجباری یا اختیاری؟
"در حالی که اصل سیام قانون اساسی بر ضرورت آموزش و پرورش رایگان تا پایان دوره متوسطه تاکید دارد و مدارس دولتی حق دریافت شهریه از دانشآموزان را ندارند، اجرای این اصل با چالشهای فراوانی در مدارس نیشابور روبرو بوده است. به نظر میرسد این قانون تنها بر روی کاغذ اعتبار دارد و در عمل، هیچ قدرت اجرایی ندارد.
متاسفانه، هر ساله شاهد گلایههای خانوادههای دانشآموزان نیشابوری مبنی بر افزایش مبالغ دریافتی توسط مدارس دولتی هستیم. عملاً نمیتوان مدرسهی دولتیای را یافت که در ازای ثبتنام فرزند شما، هیچگونه وجهی دریافت نکنند.
نکته قابل توجه اینجاست که هیچ قاعده و چارچوب مشخصی برای این مبالغ وجود ندارد و هر مدرسه و مدیری، بر اساس سلیقه خود، مبلغی را از خانوادهها مطالبه میکند و هنگامی که خانوادهها به این رویه غیرقانونی اعتراض میکنند، با این پاسخ مواجه میشوند که «ظرفیت تکمیل شده است و جایی نداریم» و از آنها خواسته میشود که فرزندشان را در مدرسه دیگری ثبتنام کنند.
این در حالی است که آموزش و پرورش هر ساله اعلام میکند مدارس دولتی تنها مجاز به دریافت هزینه کتابهای درسی و حق بیمه از دانشآموزان هستند و دریافت هر وجه دیگری غیرقانونی است و در صورت مشاهده، با متخلفین برخورد خواهد شد، البته خانوادهها میتوانند به صورت اختیاری و چنانچه تمایل داشته باشند مبلغی را به عنوان کمک به مدرسه اهدا کنند، اما متاسفانه این «کمک اختیاری»، به کمک اجباری تبدیل شده است و دانشآموزان موظف به پرداخت آن هستند. اگر خانوادهای از پرداخت این مبلغ امتناع کند، مدیران و مسئولین مدارس از روشهای مختلفی برای اعمال فشار استفاده میکنند، مانند تهدید به تکمیل ظرفیت، گرو نگهداشتن کارنامه تحصیلی در پایان نیمسال یا پایان سال تحصیلی به عنوان اهرم فشار به کار برده میشود. روش دیگری که متاسفانه رواج دارد، این است که معاون مدرسه در صف صبحگاهی و پشت میکروفون اسامی دانشآموزانی را که شهریه را پرداخت نکردهاند، اعلام میکند تا دانشآموزان در مقابل همکلاسیهای خود تحقیر شده و با شرمساری، خانوادههای خود را وادار به پرداخت این وجوه کنند.
چگونه ممکن است تمامی مدارس دولتی نیشابور، به شکلی هماهنگ و یکپارچه، چنین رویهای را در پیش گرفته باشند و مسئولین مربوطه از آن بیخبر باشند؟ آیا فرزندان این مسئولین در همین مدارس تحصیل نمیکنند؟ شاید هم فرزندانشان را به مدارس خاص و غیرانتفاعی میفرستند و از وضعیت مدارس دولتی بیاطلاع هستند! به نظر میرسد مشکل فراتر از اینهاست و این مدارس از حمایت ضمنی اداره آموزش و پرورش برخوردارند و از هیچ چیز واهمه ندارند.
ما از اداره آموزش و پرورش و مسئولین مربوطه تقاضا داریم که به این روال غیرقانونی دریافت کمک اجباری از خانوادهها پایان دهند تا هر سال شاهد ترک تحصیل دانشآموزان بیبضاعت و افزایش نرخ بیسوادی در شهر نباشیم. ما از اداره آموزش و پرورش انتظار وضع قانون جدید یا ارائه راهکار خارقالعادهای نداریم، بلکه تنها انتظار داریم به اصل سیام قانون اساسی، جامه عمل پوشانده شود."
