اسهال عفونی (1)

• طول دوره اسهال حاد کوتاه تر از 14 روز، اسهال نیمه مزمن بیشتر از 14 روز و اسهال مزمن بیش از 30 روز طول می کشد.
• اسهال ممکن است مربوط به درگیری روده ای یا ثانویه و مربوط به بیماری های خارج از روده باشد؛ مثلا باسیل ها دیسانتری با اثر بر روده و منجر به اسهال می شود در حالیکه دیابت ملیتوس به عنوان یک عامل ثانویه منجر به اسهال نوروپاتیک می شود.
• اسهال های عفونی اغلب حاد و بیماری دیابت و اختلال در مکانیسم های انتقال یونی اغلب جزو اسهال های مزمن هستند.
• در کشور های در حال توسعه، اسهال یکی از علل مرگ و میر اطفال بوده است.
• بیشتر موارد اسهال در اثر عوامل باکتریال و ویروسی است که معمولا خودمحدودشونده هستند. عوامل ویروسی بیشتر منجر به گاستروانتریت حاد می شوند و در بیشتر موارد عوامل باکتریایی اسهال مزمن را در پی دارند.
• عوامل باکتریایی: شیگلا، سالمونلا، کمپیلوباکتر، استافیلوکوک و اشریشیا کلی
• عوامل ویروسی: نورواک و روتا ویروس

تظاهرات بالینی:

۱. ممکن است شروع ناگهانی تهوع و استفراغ، درد های شکمی، سردرد و تب و لرز را شاهد باشیم.

۲. درد های متناوب در نواحی اطراف ناف همراه با کرامپ و صدا های قابل سمع روده، می تواند نشانی از بیماری های روده کوچک باشد.

۳. درد شدید و لوکالیزه در ناحیه اپی گاستر یا سکارال و همراه با تنسموس

• اسهال حاد طی 72 ساعت بهبود می یابد. اسهال مزمن مدت طولانی تری بیمار را درگیر می کند.
• در اسهال مزمن، گرفتن تاریخچه ای از اپیزود های قبلی بیماری، کاهش وزن، بی اشتهایی و ضعف مزمن می تواند در تشخیص کمک کننده باشد.

تست های آزمایشگاهی:

1. آنالیز مدفوع: بررسی میکروارگانیسم ها، خون، موکوس، چربی، اسمولاریته، pH، غلظت الکترولیت و املاح کشت.
2. استفاده از کیت های شناسی ویروس خصوصا روتا ویروس.
3. تست های سرولوژیک که دیگر کاربردی ندارند.
4. آندوسکوپی و کلونوسکوپی جهت بررسی وضعیت هایی مثل سرطان و کولیت.
5. بررسی رادیوگرافیک در وضعیت های التهابی.