عفونت دستگاه ادراری
به دوسته تقسیم میشود:
1. دستگاه ادراری فوقانی که شامل عفونت های پارانشیم کلیه می شود.
2. بخش تحتانی که شامل عفونت های مثانه میشود.
علایم: سوزش ادرار- تکرر ادرار- خون در ادرار- درد در ناحیه کمری. علاوه بر این علایم، در عفونت بخش فوقانی، درد در پهلو ها به اندازه یک مشت دست، تب و برز و درد بدون لمس در ناحیه flank هم مشاهده می شود.
- تظاهرات بالینی در کودکان با افراد سالخورده متفاوت است. در کودکان ممکن است فقط تهوع و ناتوانی در دفع را شاهد باشیم، اما در افراد سالخورده کاهش هوشیاری از علامت هاست. ممکن است در افراد ساخورده تب و لرز مشاهده نشود
- در زنان، اگر علایم بالا همراه با ترشحات واژینال باشد، حتما باید ترشحات مورد آزمایش قرار گیرند چرا که ممکن است عفونت دستگاه تناسلی باشد نه دستگاه ادراری.
- عامل عمده عفونت ادراری، E.coli است.
تشخیص:
- علایم بالین در 70 درصد مواقع می تواند کمک کننده باشد.
- تست UA: ادرار در حالت طبیعی به شکل کاملا شفاف است. اگر کدر باشد یعنی فرد به عفونت ادراری مبتلا شده است. در این تست کلنی های باکتری را هم می توان مشاهده کرد.
- کشت دادن ادرار فرد بیمار
- از pH به عنوان فاکتور افتراقی برای تشخیص استفاده نمی شود.
- افزایش تعداد گلبول های سفید هم می تواند در تشخیص کمک کند.
درمان:
- خط اول درمان: کوتریموکسازول 180/800 میلی گرم( بهترین گزینه برای درمان)-فسفومایسین- نیتروفورانتویین- فنازوپریدین 200 میلی گرم
- خط دوم: FQs- بتالاکتام ها
- طول درمان با خط اول 3 تا 5 روز است و اگر از خط دوم استفاده کنیم طول درمان طولانی تر می شود.
- کسی که مشکلات ریوی دارد در مصرف نیتروفورانتویین باید احتیاط کند.
- فنازوپریدین بیشتر برای کاهش درد استفاده می شود باعث تغییر رنگ در ترشحات بدن می شود.
- فلوروکینولون ها در عفونت بخش فوقانی کاربرد ندارند.
- در بیمار بستری ابتدا فرم تزریقی می دهیم. معمولا از سفتریاکسون استفاده می شود.در فورم خوراکی از کوتریموکسازول استفاده می شود.
- اگر بیمار در بیمارستان دچار عفونت دستگاه ادراری شده باشد و از قبل مبتلا نبوده باشد، تجویز سفتریاکسون کارساز نیست. چ.ن عامل باکتری های موجود در بیمارستا هستند.
