حقیقتا در بطنِ پیش گفتارِ متنی که در حال نوشتن آن هستم ایده ای در مورد اینکه از فشار عصبی آنرا مینویسم یا در سلامت کامل هستم ندارم
کرونا و بله واژه ای که هزاران بار در روز گوشمان به آن میخورد و حالمان از خواندن هر مقاله ای مرتبط با آن به هم میخورد
در این ارتباط، خواستارِ اهمیت به پیامدهای این واژه ی منحوس هستیم مبتنی بر اعتقادات و رفتار های پیش فرض وجودی هر انسان یا همان هویت او
اگر انیمیشن بزرگسالانه < بوجک هورسمن > را دیده باشید (انیمیشنی در راستای دوران افسردگی) احتمالا با دو واژه زویی و زلدا آشنا باشید در غیر این صورت با همان دو کلمه ی کلیشه ای آغاز میکنم : درونگرایی و برونگرایی
همانطور که واقف هستیم ¾ کره زمین را افرادی مثل من که برونگرا هستند تشکیل میدهند
ساده است این افراد راحت ارتباط بر قرار میکنند یا بهتر میتوان گفت که احساسات خود را بروز میدهند و درونگراها در انزوای خود این لذت را میابند
موضوعی که شاید ساخته ذهن یا تجربیات من باشد فریاد میزند بسیاری از افراد درونگرا از تیپ شخصیتی خود راضی نیستند و آنرا با بازنمایی کج دار و مریضی عوض میکنند و میشوند درونگراهای برون نما یا همان زویی های زلدا نما
درک کردنش سخت نیست اگر بگوییم افراد درونگرا برچسبی بنا بر ضعف شخصیتی در جامعه دارند و اغلب به اشتباه، آنها را افراد خجالتی با بار منفی مینامند
پس تلاش آنها برای فرار از دیدگاه تمسخر آمیزِ جامعه، امری طبیعیست
جالب است زمانی که در ارتباط دیداری این افراد را میبینید همان شخصیت اصلی خودشان را به شما نشان میدهند و بدین مبنا 70 درصد شناخت شما از آنها تکمیل میشود
به زبان ساده پی میبرید چه تعاملی با آنها داشته باشید
موضوع اینجاست در بستر دنیایی که به سمت کمترین بار تلاش ذهنی میرود و ارتباطات در صفحه نمایش گوشی ها خلاصه میشود این افراد راحت تر میتوانند محتویات کاسه ذهن خود را در این فضا سرازیر کنند و حرف هایی که فی الواقع در ارتباطات حضوری، آنرا نمیزنند بیان کنند
داستان زمانی جالب میشود که برای ارتباط سعی میکنند با روی گشادانه تری به صحبت بپردازند
باز تر، مطمئن تر،بلند تر صحبت کنند و چون پیش زمینه ی آنرا در گفتار خود ندارند در نتیجه حرمت های ارتباطات را بر هم بزنند و شما دیگر تشخیص ندهید این قوس شخصیتی این افراد که تنها مختص به این فضای دیجیتالی میباشد شامل چه حد و حدودهایی در ارتباط میشود
چه زمانی ناراحت میشوند چه شوخی هایی میکنند چه حرف های خصوصی به شما میزنند و صادقانه تر جایگاه خود را در ارتباط با این افراد گم میکنید چه بسا این افراد انتظار داشته باشند شما همان مرزهای قبلی را رعایت کنید و خودشان این خط را بشکنند
این تغییر، حد و حدودها را کمرنگ میکند و شما در اعجاب و شاید ناراحتی پیشامد این انحنای شخصیتی قرار دهد حال به شما این حق انتخاب را میدهد که این موضوع را با آنها در میان بگذارید؟ از آنها فاصله بگیرید؟ یا با کوچکترین رفتار انسانی حد و حدودها را به بازی برگردانید؟
انتخاب شما چیست؟
پ.ن = اگر بگویم برای نوشتن مقاله بعدی که به تاثیرپذیری افراد برونگرا و وارد شدن به این چرخه مبهم اشاره میکند وسوسه نشدم دروغ گفته ام
