مفهوم مدیریت دانش در نتیجه تلاش برای دانش محور شدن سازمان‌ها و شرکت‌ها در عصر اطلاعات ایجاد شده و به صورت خلاصه به دنبال مدیریت و کنترل دانش و دارایی‌های دانشی یک سازمان، به‌عنوان منابع آن سازمان است.
پس از وقوع عصر اطلاعات و پیامدهای آن مثل انفجار اطلاعاتی، اندیشمندان بسیاری متوجه ارزش دارایی‌های فکری و دانشی در عموم افراد جامعه و همچنین در بطن سازمان‌ها شدند. بسیاری از متخصصان در این زمان دریافتند که سرمایه، منابع طبیعی و نیروی کار دیگر اصلی‌ترین منبع اقتصادی نیستند؛ بلکه این دانش و دارایی‌های دانشی است که به‌عنوان مهم‌ترین و اصلی‌ترین منبع اقتصادی بنیادی شناخته خواهد شد.
اما نکته قابل تامل این است که بخش اعظم این دارایی دانشی، به صورت دانش نهان و در ذهن افرادی که با روند حل مسئله درگیر بوده اند وجود دارد. اگر این دانش به شکل دانش سازمانی درآورده نشود، با خروج این افراد از سازمان، این دانش نیز خارج خواهد شد. همچنین در آینده و در هنگام مواجه با همان مسئله یا مسائل مشابه، سازمان مجبور خواهد بود که به صورت مجدد منابع مالی و انسانی خود را در یک دوره زمانی برای حل دوباره آن مسئله مصرف کند.
برای اینکه سازمان بتواند این دانش را به شکل آشکار و یک دانش سازمانی درآورد نیازمند مدیریت دانش است. پس می‌توان این گونه نتیجه گرفت که با به کارگیری مدیریت دانش می‌توان از هدر رفت منابع و زحمات جلوگیری کرد و مانع دوباره کاری و تکرار فرایند های حل مسئله شد.
به صورت کلی بهترین نتایج مدیریت دانش عبارت‌اند از: تداوم دانش، بهبود تصمیم‌گیری، انعطاف پذیری، ایجاد مزیت رقابتی، مدیریت مشتری و ... .
برای شناخت بیشتر حوزه مدیریت دانش و آشنایی با ابعاد، روش‌ها، ابزارها و استانداردهای مدیریت دانش برروی لینک زیر کلیک کنید:
برگرفته شده از سایت شرکت مشاوره مهندسی نداک - nodak.ir
