این روزها خبر ساخت واکسن جدید برای کرونا، از معدود خبرهای خوشی است که در صدر اخبار جای گرفته. اینکه دانشمندان به چنین دستاورد بزرگ و بی‌نظیری رسیده‌اند، شگفت‌انگیز و شوق‌آور است. این یعنی علم راه درستی می‌رود و می‌توان به بشر و دستاوردهایش امیدوار بود.
نمی‌دانم تصویر بالا را به خاطر دارید یا خیر؟! بهار ۲۰۱۹ بود که این تصویر منتشر و خبرساز شد. این خبر هم برای مدت کوتاهی همه خبرهای سیاسی و تلخ جهان را کنار زد و نشست در صدر اخبار. اولین تصویر تاریخی از یک سیاه‌چاله. واقعی ولی غیرمستقیم. یک دستاورد علمی بزرگ که نشان می‌داد علم راه درستی می‌رود و نظریه‌های علمی کار می‌کنند. درست همان‌طور که نظریه نسبیت انیشتن پیش‌بینی کرده بود. همان‌طور که هاوکینگ در کتاب‌هایش نوشته بود. شاید آنها خودشان هم هرگز تصور نمی‌کردند روزی بشر به چنین دستاوردی برسد.
اعجاب‌انگیز و خارق‌العاده. درست مثل جهان هستی، بی‌انتها...، مثل قدرت بشر، تحسین‌برانگیز.
آیا علم همواره می‌تواند پیروز میدان باشد؟ قطعا. کِی؟ دیر یا زود. کسی نمی‌داند... .
و اما این تصویر دیگر که از همان اوایل همه‌گیری دست‌به‌دست منتشر شد و خیلی‌ها را سر ذوق آورد. درست به نظر می‌آید. زنده باد چراغ روشن علم. ولی ببینیم همین حالا، امید این کشف علمی به کدام کشورهاست؟ فقیر یا غنی؟ آیا متخصصین بدون پول و امکانات می‌توانند به نتیجه برسند؟ اتفاقاً به نظر می‌رسد همچنان از قدرت و ثروت هم کارهایی برمی‌آید؛ اگر با علم همراه شوند.
شاید هم مقایسه بی‌جایی است؛ این دو دوست قدیمی، علم و ثروت!
یا به عبارت دیگر:
که هر چیزی به جای خویش نیکوست.
