این تصویر رو اتفاقی دیدم. در همین فضای مجازی پیداش کردم. به نظر قشنگه و چشم‌نواز. در نگاه اول البته. اما... اما اگر نیک بنگری! تلخی گزنده داره. نداره؟
اینجا گلدون مُرده و روی مزارش گل گذاشتن یا گل در بستر مرگه و برای آرامش، اون رو در جای خوب خیالی خوابوندن؟ نمی‌دانم طراح، عکاس، فوتوشاپ‌کار و یا در کل خالق این تصویر چه قصدی داشته. آیا اصلا منظور خاصی داشته؟ یا فقط زیبایی و سرگرمی؟
من ولی نتونستم ساده از کنارش بگذرم. برام خاص شد. عمیق شد و یه جور ناخوشایندی عکس تلخی شد.
ظرفی که نیست. امیدی که نیست. آبی که نیست. حیاتی که رو به پایانه. زیبایی دو روزه یک گل که حالا انگار در بستر مرگه. انگار رویایی رو به زور نگه داشته باشی که می دونی چیزی به پایانش باقی نمونده. حس پایان. حس ناامیدی. حس گنگ و مبهم مرگ.
