اعتراف نوشتهای است شخصی، خام و بیواسطه از لئو تولستوی؛ نویسندهای که پس از سالها شهرت، ثروت، و موفقیت ادبی، در برابر پرسشی بنیادین ایستاد: زندگی چه معنا و ارزشی دارد؟ این کتاب نه حاصل بحران ناگهانی، بلکه ثمرهی فرسایش تدریجی یقینهاست؛ حاصل کشاکش با پرسشی که بیصدا، اما پیوسته، ذهن او را درگیر کرده بود.
او برای پاسخ به این پرسش، به سراغ علم رفت، دین را واکاوید، جامعهی اشرافی اطرافش را زیر نظر گرفت و به زندگی مردم عادی چشم دوخت. تلاش او نه در قالب یک نظام فلسفی، بلکه در قالب یک اعتراف شخصی و عمیق شکل میگیرد؛ سفری درونی که زبانش نه استدلال صرف، بلکه تجربهی زیسته است.
تولستوی در بخشی از کتاب، انسانها را در مواجهه با مسئلهی مرگ به چهار گروه تقسیم میکند:
آنان که بیتفاوتاند و وانمود میکنند مسئلهای وجود ندارد
آنان که خود را به لذتجویی میسپارند
آنان که آگاهانه به پایان دادن زندگی فکر میکنند
آنان که معنای زندگی را نمییابند، اما به زیستن ادامه میدهند
اعتراف تلاشی برای اقناع خواننده نیست؛ مکالمهایست با خود، که خواننده را به درونِ صدایی پرتردید، خالص، و متفکر فرامیخواند. این کتاب، بهجای پاسخ، عمق پرسش را نشان میدهد.
✍🏻 به قلم کاوه
