گاهی اوقات وقتی به گذشته بر میگردیم و دفتر فرسوده ذهنمون را ورق میزنیم و صفحات زیبا و زشت دفتر ذهنمون رو بررسی میکنیم به نکات جالبی می رسیم.
که بعضی از خاطرات چه خوب و چه بد رو با مداد نوشتیم و بعضی ها رو با خودکار و بعضی ها رو با خودنویس!
میخوام در مورد فرقشون واستون بگیم و علت اینکه چرا تمام این دفتر رو ما با یک قلم نگارش نکردیم!
این برمیگرده به حساسیت ما نسبت به اون موضوع و نوع شخصیتی که داریم.
افرادی که انسان هایی کم گذشت و زود رنج هستند بیشتر از خودنویس برای نوشتن ناملایمات روزگار و ظلمی که بهشون شده استفاده میکنن و هیچ پاکنی نمی تونه این اطلاعات رو از روی برگه دفترشون پاک کنه !
افرادی که از گذشت کردن کمتر در زندگیشون استفاده میکنن از خودکار برای ثبت ناملایمات استفاده میکنن و همه اینو میدونن که پاک کردن خودکار به سختی صورت میگیره و حتی جای اون همیشه در دفتر باقی میمونه و فقط کمرنگ تر میشه!
ولی افرادی که بسیار با گذشت هستند از مداد برای ثبت ناملایمات زندگی استفاده میکنن. که بتونن به سادگی با استفاده از پاکن اونو پاک کنن.
ولی نکته اصلی اینجاست که هر نفر در ذهن شما فقط یک برگه داره و وظیفه زیبایی و تمیزی اون برگه به عهده خود اوست.
این ممکن نیست که شخصی بارها به شما ظلم کنه و شما از روی گذشت هر بار بدیش رو از دفتر ذهنتون پاک کنید! هر چند که با مداد نوشته باشین.
بعد از چند بار پاک کردن برگه ؛ و نوشتن مجدد روی آن؛ برگه اون شخص در دفتر شما کثیف و نازک شده و درحالی که شما باز طبق معمول مشغول پاک کردنش هستین پاره میشه! و از دفتر ذهنتون باید خارجش کنین.
پس برای اینکه شما جز این افراد نباشین سعی کنین همیشه برگتون رو در ذهن دیگران تمیز و زیبا حفظ کنین.
<دیگران> همان اطرافیان و دوستان شما هستن!
همیشه سلامت و شاد باشید و پایدار
#امید_صفاران