این روزها روابطمو محدود کردم به چن نفرادم انگشت شمار...خودمو توی حصارتنهایی حبس کردمو منتظرمم که دنیا پرازادمای شبیه اوناشه.
شاید اشتباه ادمای مثه من اینه که میخان تغییر بدن بااینکه شاید وقت مناسبی برای تغییربقیه نیس...نمیدونم.
هرچی هس من به این تنهایی راضیم،این خالی بودن بهترازبودناییه که باکالبد پوچالیشون ادموحتی ازخودش میگیرن چه بخابرسه ازبقیه....اینکه مثل یه کرم دورخودت پیله بکشیو ومنتطرپروانه شدن باشی،شاید احمقانه باشه...شاید اصلن ظرفیت پروانه شدنو نداشته باشی ولی این بهتراز اینه که یه عمرفک کنی میتونستی بهترشی ولی محیط نذاش
