شهر هوشمند (Smart City) یک مفهوم است که به شهرهایی اشاره دارد که فناوریهای ارتباطات و اطلاعات را به منظور بهبود عملکرد و کیفیت زندگی شهروندان به کار میبرند. در یک شهر هوشمند، سیستمهای مختلف از جمله حمل و نقل، ساختمانها، انرژی، مدیریت پسماندها و سیستمهای ارتباطات به یکدیگر متصل شده و اطلاعات را به صورت هوشمند جمعآوری و تحلیل میکنند تا امکانات بهتری برای شهروندان فراهم کنند.
اجزای یک شهر هوشمند
شهرهای هوشمند برای ارتقای کیفیت زندگی ساکنان بر مولفه های مختلف فناوری تکیه دارند. این اجزا عبارتند از:
اینترنت اشیا (IoT): دستگاههای اینترنت اشیا، مانند حسگرها و محرکها، در سرتاسر شهر مستقر هستند تا دادهها را جمعآوری کنند و امکان نظارت و کنترل بلادرنگ سیستمهای مختلف را فراهم کنند. اینترنت اشيا در ایران به خوبی در حال گسترش است و چشم انداز خوبی از این حوزه میبینم.
تجزیه و تحلیل دادهها: دادههای جمعآوریشده پردازش و تجزیه و تحلیل میشوند تا بینشهای معنیداری به دست آورند و فرآیندهای تصمیمگیری را معقول تر و بهینه تر کنند. در این حوزه نیز دانشگاه های ایرانی و موسسات خصوصی به خوبی فعالیت می کنند و هرچند از کشورهای پیشرفته عقب تر هستیم اما روند ما صعودی و خوشبین هستم.
قابلیت اتصال: شبکه های ارتباطی قوی، از جمله اینترنت پهنای باند و اتصال بی سیم، انتقال یکپارچه داده و ارتباط بین دستگاه ها و سیستم ها را تسهیل می کنند. شبکه های ارتباطی کشور در دوران کرونا به خوبی تست شد و در زمانی که بسیاری از کشورها با مشکل روبرو شدند قدرت اینترنتی کشورمان قابل ستایش بود. اما در کشورهای پیشرفته این نقطه ضعف را دیدند و به سرعت برای رفع آن پیشرو شدند اما در کشورمان بعد از کرونا هنوز حرکت جدی و مثبتی دیده نمی شود هرچند فیبر نوری درحال گسترش است اما انتظار می رود سرعت راه اندازی آن افزایش پیدا کند.
زیرساخت های پایدار: شهرهای هوشمند اقدامات پایدار مانند منابع انرژی تجدیدپذیر، ساختمان های با انرژی کارآمد، سیستم های شبکه هوشمند و مدیریت بهینه زباله را در اولویت قرار می دهند. چیزی که ما در شهرهای خود کمتر می بینیم در دنیای امروز تلاش حکمرانان بر این پایه استوار است.
حمل و نقل هوشمند: سیستم های حمل و نقل هوشمند بر بهبود جریان ترافیک، کاهش ازدحام و افزایش گزینه های حمل و نقل عمومی تمرکز دارند. این ممکن است شامل مدیریت هوشمند ترافیک، سیستمهای پارک هوشمند و زیرساخت وسایل نقلیه الکتریکی باشد.
حاکمیت و مشارکت شهروندان: شهرهای هوشمند بر مشارکت شهروندان از طریق پلتفرمهای دیجیتال، ابتکارات دادههای باز و خدمات حکومت الکترونیک تأکید دارند.
نمونه های شهر هوشمند در دنیا
در دنیا، بسیاری از شهرها تلاش میکنند تا به شهر هوشمند تبدیل شوند. در زیر چند نمونه از شهرهای هوشمند در جهان آورده شده است:
مزایای شهرهای هوشمند: شهرهای هوشمند چندین مزیت بالقوه دارند، از جمله:
بهبود کیفیت زندگی: فناوریهای هوشمند کارایی خدمات شهری مانند حملونقل، انرژی و مراقبتهای بهداشتی را افزایش میدهند که منجر به کیفیت زندگی بهتر برای ساکنان میشود.
توسعه پایدار: با بهینه سازی استفاده از منابع و ترویج شیوه های پایدار، شهرهای هوشمند به حفظ محیط زیست و کاهش ردپای کربن کمک می کنند.
بهره وری پیشرفته: سیستم های هوشمند نظارت و مدیریت در زمان واقعی زیرساخت های شهری را امکان پذیر می کنند که منجر به بهبود بهره وری عملیاتی و صرفه جویی در هزینه می شود.
رشد اقتصادی: شهرهای هوشمند سرمایهگذاری را جذب میکنند و نوآوری را تقویت میکنند که منجر به رشد اقتصادی و ایجاد شغل در بخشهای مرتبط با فناوری، زیرساختها و خدمات میشود.
برای نتیجه گیری در مورد ایجاد یک شهر هوشمند در ایران، می با توجه به آنچه که در بالا ذکر کردم مراحل زیر می تواند راه گشا باشد: