یکی از شایع ترین اختلالاتی که در ناحیه مچ پا رخ می دهد، پیچ خوردگی مچ پا است، هنگامی که پا روی سطح ناهمواری قرار بگیرد و یا شخص پای خود را درست روی زمین قرار ندهد، کف پا متوجه سمت داخل می شود و کناره خارجی پا مماس بر زمین قرار می گیرد که نتیجه آن آسیب رباط جانبی است، که در سمت خارج مچ پا قرار دارد.
دراین شرایط رباط دچار پارگی های میکروسکوپی و یا پارگی های واضح می شود، در این حالت فرد شاهد درد و تورم می شود.
بسته به شدت آسیب ممکن است بیمار فقط دچار کشیدگی نسبی رباط یا کشیدگی شدید به همراه پارگی خفیف و یا پارگی کامل رباط باشد؛ که هرکدام از این ها، روش درمانی خاص خود را دارد.
درمان دارای طیف وسیعی از بانداژ تا گچ گیری و درنهایت عمل جراحی است.
نخستین اقدام پس از آسیب، بی حرکت کردن مچ پا و استفاده از کیسه یخ جهت کاهش ورم هست.
معمولاً بانداژ تا 2 هفته ادامه پیدا می کند و بیمار به تدریج با کاهش درد آن را باز می کند. در طی این دوره بیمار علاوه بر راه رفتن، تمرینات تقویتی مچ پا را نیز انجام می دهد.
در آسیب های شدید از گچ گیری یا بریس های مخصوص استفاده می شود که برای رسیدن به نتیجه مناسب درمانی لازم است بیمار حتماً با این بریس یا گچ راه برود.
زمان گچ گرفتن پا آسیب دیده سه تا چهار هفته می باشد که به دنبال آن حتماً یک دوره فیزیوتراپی نیز تجویز می شود که در درمان و پیشگیری از بروز مجدد این آسیب نقش بسیار حائز اهمیتی دارد؛ مشکل اساسی در آسیب دیدگی های مچ بی توجهی بیماران به نقش فیزیوتراپی و در نتیجه به دست نیامدن کامل سلامتی و تکرار این پیچ خوردگی ها است.
فیزیوتراپی در این موارد در کاهش درد و تورم، افزایش دامنه حرکتی، افزایش قدرت عضلات، بهبود انعطاف پذیری بافت ها، بهبود حس عمقی و تعادل، جلوگیری از پیچ خوردگی های مکرر و بازگشت به سطح فعالیت قبلی و ورزش نقش بسیار زیادی دارد.
این مطلب از کانال فیزیوتراپی نیکان می باشد.
