آیا واقعا پیانو مادر تمام سازهاست؟ این جمله را بارها از پدران و مادران هنگام مراجعه ایشان به آموزشگاه و مشاوره برای شروع ساز پیانو شنیده ام. شاید این سوال درست باشد و شاید تصور یا سوء تفاهمی بیش نباشد.
بعد از ساخت پیانو توسط کریستوفری در قرن ۱۸ میلادی توجه آهنگسازان روز به روز به این ساز که فرزند خلف هارپسیکورد و کلاوسن به حساب می آمد بیشتر و بیشتر شد. پیانو امکانات بسیاری همچون دینامیک های مختلف و رجیستر صوتی گسترده ای را در اختیار آهنگساز قرار داد. همین امکان نواختن در دینامیک های مختلف باعث شد نام پیانو های اولیه را فورته پیانو یا پیانو فورته (به زبان ایتالیایی) نامگذاری کنند. یعنی سازی که امکان کم کردن و زیاد کردن صدا را در اختیار نوازنده قرار می دهد.
پیانو از لحاظ محدوده صوتی وسیع ترین سازی است که در آنسامبل موسیقی غرب استفاده می شود. کمتر سازی همچون پیانو می تواند بیشتر از دو یا سه اکتاو را در اختیار نوازنده قرار دهد. در این ساز از بم ترین محدوده صوتی یا همان رجیستر که برای سازی مانند کنترباس( دابل باس) – بم ترین ساز در گونه سازهای زهی- نوشته می شود در اختیار نوازنده و آهنگساز قرار دارد تا زیرترین محدوده صوتی که برای سازی مانند فلوت پیکولو نوشته می شود.
امکان بسیار مهم دیگر در پیانو قابلیت اجرای همزمان ده نت یا بیشتر- آکورد خوشه ای – برای ساخت آکورد مشخصی توسط نوازنده است. فرانتس لیست آهنگساز و پیانیست مجار با تنظیم مهمترین قطعات ارکسترال تاریخ موسیقی در قرن نوزدهم ثابت کرد که این ساز بدون هیچ محدودیتی می تواند پا به پای یک ارکستر بزرگ توانا و پر از رنگ باشد. همچنین ساز پیانو هیچ محدودیتی در اجرای سبک های مختلف ندارد.
همین موضوع باعث می شود هنرجویان پس از طی کردن دوره های آموزشی بتوانند بر حسب سلیقه خود هر سبک موسیقی را به راحتی دنبال کنند. مهم نیست شما بوگی ووگی دوست دارید یا موسیقی سنتی ایرانی ، این ساز بدون محدودیت هرچه در ذهن شما باشد را اجرا می کند.
برای رسیدن به پاسخ کامل این سوال به یکی از پادکست های سایت پیانو کاغذی گوش کنید
