این دنیا و آدم هایش همچون دریایی هستن
گاهی طوفانی بارانی
گاهی هم آرام آفتابی
امروز با خود فکر می کنی دیگر آرام شده اند هوای دل و حالاتشان آفتابیست ...
که همچون طوفانی سهمگین بر سر تو نازل می شوند
نمی دانی چرا چطور طوفانی به این شکل، بی خبر از راه رسیده است ....
به کجا باید بروی تا گرفتار این طوفان نشوی؟
ولی طوفان است دیگر راه چاره ای نداری
باید بمانی به امید فردایی آرام و آفتابی
فردایی که دوست داری همیشگی باشد
یعنی می شود که از فردا تا همیشه
آرام و آفتابی باشد ؟!
من از این دنیا آدم هایش همیشه آرامی می خواهم تابش نور مستقیم آفتاب می خواهم
ولی آیا من هم همیشه آفتابی هستم!
یا مثل آنها بیشتر اوقات طوفانی.......
