شده تابحال،
– ته دلت خالی بشه؟
– پاهات بلرزن و حس کنی دیگه نمیشه؟
– به هر دری بزنی‌و هیچکدومش باز نشه؟
– آدما رهات کنن، احساس تنهایی کنی‌و، هیچ کجا جات نباشه؟
– تو سقوط باشی و نه آسمون‌و نه زمین، پناهت نباشه؟
– نه مسیری‌و نه نوری‌و نه یار و کمکی، یه کورسوی امیدی هم که هست به نسیمی بند باشه؟
اون موقع،
چه دری رو می‌کوبی؟
روبروی کی میشینی به کی درد دل میگی؟
نمیگی «فقط خدا»؟
اونیکه ازون جایی تو اون زمانی که به ذهنت نرسه، همه‌ی گره‌هارو باز می‌کنه، فقط خداست.
بهترین تکّیه گاهی که دلت قرص میشه باش فقط اونه.
الهی به جز خودت به هیشکی دل نمی‌سپارم…
