چرا بُلو؟

(این بخشی از روز‌نوشت‌هایم است. کمی از رابطه‌ام با بلو را شرح می‌دهد.)
صبح که از باشگاه با حال خوش به خانه برمی‌گشتم، توجه‌ام به رنگ‌ها جلب شد. ترکیب صورتی و سفید چشمم را گرفت. لحظه‌ای سفید را با آبی فیروزه‌ای کم‌رنگ تصور کردم؛ خیالم نواخته شد. آبی بسیار زیباست. من را به یاد زیبایی‌ها، آسودگی‌ها، صمیمت‌ها و بسیاری حس و مفهوم دلنواز می‌اندازد؛ به یاد آغوشی رها‌یی‌بخش، یا بوسه‌ای آهسته بر لب آنکه دوستش داری، فشردن دستی که صمیمیت بین‌ دو دوست را منتقل میکند و صدای نفسی که در کنار گوشی شنیده می‌شود. فیلم "Blue Is the Warmest Colour" را ندیده‌ام، اما این عنوان چیزی‌ست که من راجع به آبی فکر می‌کنم.