پارسا کاویان پور
پارسا کاویان پور
خواندن ۷ دقیقه·۳ سال پیش

ویژگی های معرفی شده در JAVA 17


استفاده ی همیشگی از کلید واژه ی strictfp

در جاوا برای اطمینان از یکسان بودن نتایج محاسبات بر مقادیر اعشاری در پلتفرم های مختلف از کلید واژه ی strictfp استفاده میشد (درواقع ممکن است مثلا دقت اعداد اعشاری در پلتفرم های مختلف یکسان نباشد)

در نسخه ی 17 جاوا نیاز به استفاده از این کلیدواژه نبوده زیرا بصورت پیشفرض اعمال میشود


علامت گذاری Applet برای حذف نهایی:

همونطور که میدونید Applet ها خیلی وقته از دور خارج شدن و در Java 9 به صورت کامل منسوخ شدند ولی هنوز از Jdk حذف نشدند.در حال حاضر Applet علامت گذاری شده برای حذف شدن در نسخه های بعدی.

در جاوا 9 :

@Deprecated(since=9)
public class Applet extends Panel{
}

در جاوا 17 :

@Deprecated(since=9)
@SuppressWarnings(&quotremoval&quot)
public class Applet extends Panel{
}


Pattern matching for switch:

جاوا خیلی وقته داره قول چنین حرکتی رو میده. اما بیاید ببینیم دقیقا چیه:

یک متد رو در نظر بگیرید که داره یک شی از ورودی میگیره و توی یک قالب رشته ای نشونش میده.اول باید چک کنیم اون ابجکت(شی) از چه جنسیه و بصورت معمول همچین حرکتی میزنیم(استفاده از عملگر instance of):

public static String formatter(Object o) {    
   String formatted = &quotunknown&quot  
     if (o instanceof Integer i) { 
 formatted = String.format(&quotint %d&quot, i);   
 } else if (o instanceof Long l) {   
        formatted = String.format(&quotlong %d&quot, l); 
 } else if (o instanceof Double d) { 
          formatted = String.format(&quotdouble %f&quot, d);      
 } else if (o instanceof String s) { 
          formatted = String.format(&quotString %s&quot, s);     
}    
   return formatted; 
  }



میبینیم که کد یکم طولانی و خرچنگ قورباغه ای شده:

 public  static String formatterJava17(Object o) {     
return switch (o) {
 case Integer i -> String.format(&quotint %d&quot, i);     
 case Long l    -> String.format(&quotlong %d&quot, l);    
 case Double d  -> String.format(&quotdouble %f&quot, d);    
 case String s  -> String.format(&quotString %s&quot, s);       
default        -> o.toString();     
    };  
   }


اینم از معجزه ی جاوا 17 ! خیلی تر و تمیز تر.

حالا بریم سراغ حرکت بعدی که به سوییچ اضافه شده. اگه یادتون باشه برای اینکه بخوایمnull بودن رو چک کنیم توی سوییچ امکانش نیست و باید از if استفاده کنیم:



  public static void main(String[] args) {
      testString(&quotJava 16&quot);  // Ok
      testString(&quotJava 11&quot);  // LTS
      testString(&quot&quot);         // Ok
      testString(null);       // Unknown!
  }
  static void testString(String s) {
      if (s == null) {
          System.out.println(&quotUnknown!&quot);
          return;
      }
      switch (s) {
          case &quotJava 11&quot, &quotJava 17&quot   -> System.out.println(&quotLTS&quot);
          default                     -> System.out.println(&quotOk&quot);
      }
  }

خب حالا دیگه میتونیم null بودن رو هم به این صورت در سوییچ چک کنیم:


    public static void main(String[] args) {
        testStringJava17(&quotJava 16&quot);  // Ok
        testStringJava17(&quotJava 11&quot);  // LTS
        testStringJava17(&quot&quot);         // Ok
        testStringJava17(null);       // Unknown!
    }
    static void testStringJava17(String s) {
        switch (s) {
            case null                   -> System.out.println(&quotUnknown!&quot);
            case &quotJava 11&quot, &quotJava 17&quot   -> System.out.println(&quotLTS&quot);
            default                     -> System.out.println(&quotOk&quot);
        }
    }

ویژگی جالب دیگه ای که به سوییچ اضافه شده شرط گذاشتن توی کیس هاست

در حالت معمول بازم باید از if condition استفاده میکردیم:


class Shape {}
  class Rectangle extends Shape {}
  class Triangle  extends Shape {
      int calculateArea(){
          //...
      } }
  static void testTriangle(Shape s) {
      switch (s) {
          case null:
              break;
          case Triangle t:
              if (t.calculateArea() > 100) {
                  System.out.println(&quotLarge triangle&quot);
                  break;
              }else{
                  System.out.println(&quotTriangle&quot);
              }
          default:
              System.out.println(&quotUnknown!&quot);
      }
  }


درواقع توی یک کیس یه if و یه else گذاشتیم برای حالت های مختلف برنامه ولی از الان دیگه نمیخواد اینکار رو هم انجام بدیم :



  static void testTriangle2(Shape s) {
      switch (s) {
          case null ->
                  {}
          case Triangle t && (t.calculateArea() > 100) ->
                  System.out.println(&quotLarge triangle&quot);
          case Triangle t ->
                  System.out.println(&quotTriangle&quot);
          default ->
                  System.out.println(&quotUnknown!&quot);
      }
  }

خب معجزه ی سوییچ همینجا تموم میشه . امیدوارم خسته نشده باشید که میخوایم سراغ یه چیز خفن بریم که شی گرایی جاوا رو تکمیل تر میکنه:


کلاس های مهر و موم شده (sealed class):


در جاوا هنگام ارث بری نمیتونستیم مشخص کنیم که Parent ها کی باشن .. ولی الان دیگه میتونیم مشخص کنیم که دقیقا Child ها کیا میتونن باشن . شاید بپرسید خب این به چه دردی میخوره؟ سعی شی گرایی نزدیک کردن مفاهیم کد نویسی به دنیای واقعیه. فرض کنید یک کلاس وسیله ی نقلیه دارید . خب چه کلاسایی میتونن فرزند این باشن؟ واضحه که دو نوع وسیله ی نقلیه بیشتر نداریم.. موتوری و غیر موتوری .

در واقع جاوا اصل رو بر توسعه ی مجدد گذاشته بود و با این فرض که ممکنه یه روزی یه وسیله ی نقلیه بیاد که نه موتوری باشه نه غیر موتوری(ولی با مفاهیم دنیای واقعی جور نیست).

الان دیگه مشخصا اعلام میکنیم فقط دو تا کلاس موتوری و غیر موتوری میتونن از کلاس وسیله ی نقلیه ارث بری کنن.مثال دیگه خونه هست (فقط ویلایی و غیر ویلایی داریم)

یه مثال ریز :

public sealed interface Command
    permits LoginCommand, LogoutCommand, PluginCommand{
    //...
}

با permits کلاس های child رو مشخص میکنیم.

یکسری ویژگی های تخصصی تر هم اضافه شده که خوندنش رو به خودتون واگذار میکنم.. موفق باشید

منبع:

ویژگی های جدید جاوا





شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید