توی جاوااسکریپت و به طورکلی برنامه نویسی همیشه تعاریفی وجود دارن که خواه ناخواه باعث میشن نسبت بهشون گارد داشته باشیم و خوب درکش نکنیم ، از طرفی هم هرچقدر بخوایم از این تعاریف و یا به اصطلاح تئوری ها بگذریم در نهایت یه جایی گذرمون بهشون میفته و گیر میکنیم بنابراین تصمیم دارم توی یک سری پاراگراف های کوتاه بعضی از این عناوین رو که مخصوصا توی جاوااسکریپت خیلی باهاشون درگیریم به زبون ساده تری شرح بدم
خب اولین ویژگی ای که زبون جاوا اسکریپت داره اینه که یک زبان سطح بالاست . یعنی چی؟
همونطور که احتمالا میدونین هر برنامه ای که ما روی سیستممون اجرا میکنیم برای اینکه بتونه کارشو انجام بده به یه سری منابع سخت افزاری مثل CPU و Memory نیاز داره، توی زبان های سطح پایین مثل C شما این منابع رو باید به صورت دستی مدیریت کنید. مثلا از کامپیوتر بخواین که یه متغیر جدید براتون ایجاد کنه. از طرف دیگه زبون هایی مثل جاوااسکریپت و پایتون وجود دارن که سطح بالان و هیچ نیازی به این که ما خودمون بخوایم منابع رو مدیریت کنیم وجود نداره پس قاعدتا هم راحتتر میشه یادشون گرفت و هم راحتتر میشه ازشون استفاده کرد. ولی برنامه هایی که با زبان های سطح بالا نوشته میشن (مثل جاوا اسکریپت)هیچوقت به اندازه برنامه های با زبان سطح پایین(مثل C) پرسرعت و بهینه نیستن.
حالا جاوا اسکریپت چطوری این منابع سخت افزاری رو مدیریت میکنه؟
یکی از ابزارهای خیلی مفیدی که میتونه شر مدیریت حافظه رو از برنامه نویس ها جدا کنه معروفه به garbage-collection . که در اصل یه الگوریتم توی موتور جاوا اسکریپته که میاد و بصورت خودکار اشیائ قدیمی و بلااستفاده رو از رو حافظه کامپیوتر پاک میکنه که اجازه نده حافظه با خرتوپرتای الکی پرشه پس نیازی نیست ما به صورت دستی بیایم و توی کدمون این کارو انجام بدیم
