بازارهای مالی اساساً همانند سایر واحدهایی‌اند که انسان‌ها در آن نقش دارند؛ جایی که قانون نانوشته‌ی نخست آن، همانند طبیعت، چیزی نیست جز بقا. انسان، از ناخودآگاه تا تصمیمات آگاهانه‌اش، در وهله‌ی اول به دنبال زنده ماندن است و بازار نیز از این قاعده مستثنی نیست.
بازارهای مالی همانند یک زیست‌بوم هستند؛ زیست‌بومی که پدیده‌هایی چون تطبیق، حذف، رقابت و بقا را در دل خود دارد. این بازار خودآموخته است؛ بازیگران ضعیف را حذف می‌کند و به تطبیق‌پذیرها پاداش می‌دهد. اما یک نکته را نباید فراموش کرد: پیش از هر چیز، تو باید زنده بمانی.
درست مانند یک موجود زنده که ممکن است در محیطش یا با آن سازگار شود یا به جمع قربانیان بپیوندد، بازارهای مالی نیز بستری مشابه ایجاد می‌کنند. همچون زیستن در طبیعت که مستلزم دفاع، تعامل و شناخت فرصت‌ها و تهدیدهاست، معامله‌گر نیز باید در بازار به همین روش عمل کند تا از نگاه این زیست‌بوم دیده شود و باقی بماند.
در طبیعت، اولین دغدغه‌ی هر موجود، زنده ماندن است؛ و در بازار نیز همین اصل صدق می‌کند. معامله‌گری که صرفاً به دنبال سود است و «حفظ سرمایه» را در اولویت قرار نمی‌دهد، دیر یا زود در گرداب این بازی بی‌رحم گرفتار می‌شود. در آغاز، تلاش برای حفظ داشته‌ها مهم‌تر از افزایش آن‌هاست — و این شاید مهم‌ترین رمز بقا در این زیست‌بوم باشد.
طبیعت بی‌طرف است؛ برایش مهم نیست چه کسی زنده بماند یا چه کسی حذف شود. بازار هم همین‌گونه است. نه از پیروزی تو خوشحال می‌شود، نه از شکستت متأثر. تنها چیزی که برایش مهم است، منطق است. اگر نمی‌توانی توان شکار خودت را بسنجی، اگر طمع شکار بزرگ‌تر را مهار نکنی، احتمالاً تو خودت شکار خواهی شد. معامله‌گری که بدون درک منابع خود و ابعاد معامله وارد میدان شود، به زودی به فهرست قربانیان اضافه می‌شود و بازار، با پوزخند خاموشی از کنارت عبور خواهد کرد.
همان‌طور که بقا در طبیعت، نتیجه‌ی توانایی اجداد ما برای سازگاری با تغییرات بود، در بازار نیز تنها کسانی زنده می‌مانند که در برابر امواج نوسان، به جای تقلید کورکورانه، مدل فکری خود را حفظ و تطبیق دهند. اگر ضرر کردی، بازار را ملامت نکن؛ بازار فقط می‌بیند که آیا تصمیماتت منطقی بوده‌اند یا نه. و خب، آمارها هم تأیید می‌کنند: بیشتر ورودی‌های جدید بازار، ضرر می‌دهند — مگر چند درصد از اجداد ما توانستند از حمله‌ی شیر جان سالم به‌در ببرند یا در مواجهه با یک قارچ سمی که برایشان ناشناخته بود ، بقا یابند؟
با گذر زمان، معامله‌گرانی که بقا یافته‌اند، «جهش ژنتیکی» تجربه را درک می‌کنند. آن‌ها دیگر مانند روز اولشان به بازار نگاه نمی‌کنند. رفتارشان تغییر کرده، طمع‌شان رام شده و تصمیم‌هایشان بر پایه‌ی منطق، تجربه و خودشناسی است. این همان تکاملی‌ست که در طبیعت، نسل به نسل انتقال می‌یابد و در بازار، معامله‌گر به معامله‌گر.
بازارهای مالی، صرفاً میدان‌هایی برای خرید و فروش نیستند؛ آن‌ها زیست‌بوم‌هایی‌اند که در دل‌شان پدیده‌هایی شبیه به طبیعت رخ می‌دهد: بقا، حذف، رقابت، تطبیق و تکامل. معامله‌گر، اگر بخواهد در این بستر دوام بیاورد، باید فراتر از نمودارها و تحلیل‌ها عمل کند باید خود را همانند یک موجود زنده در طبیعت ببیند که پیوسته در حال ارزیابی تهدیدها و فرصت‌هاست.
کسانی که با نگاه بقامحور وارد این عرصه می‌شوند، نه‌تنها احتمال بیشتری برای زنده ماندن دارند، بلکه با گذر زمان، به نسخه‌ای تکامل‌یافته‌تر از خود تبدیل می‌شوند؛ نسخه‌ای که می‌فهمد در بازار نه احساسات جایی دارد، نه آرزوها تنها منطق، تجربه، و انعطاف است که بلیت بقا را برایت تضمین می‌کند.
در نهایت، معامله‌گرانی در تاریخ ماندگار خواهند شد که نه صرفاً باهوش‌ترین یا جسورترین بودند، بلکه آن‌هایی بودند که بهتر از همه توانستند خود را با قواعد نانوشته‌ی این زیست‌بوم هماهنگ کنند.
اگر بازارهای مالی همانند طبیعت‌اند، و اگر ما معامله‌گران همچون موجوداتی در تلاش برای بقا،
آیا وقت آن نرسیده که نگاه‌مان را از سودهای لحظه‌ای به دوام و تکامل معطوف کنیم؟
آیا تاکنون به این اندیشیده‌ای که شاید بازار، بیش از آن‌که نیاز به تحلیل تکنیکال و اندیکاتور داشته باشد، نیاز به زیست‌شناسی رفتاری انسان‌ها دارد؟
در این میدان، تو کجای زنجیره‌ی غذایی ایستاده‌ای؟
شکارچیِ آگاه یا طعمه‌ای با رؤیای شکارِ شیر؟
