صنعت هواپیمایی کشور ما، به دلایل مختلف، صنعتی فرسوده است درخصوص ناوگان هوایی نظری نمیدهم اما شواهد گویای حرفهاست
در باب ارائه خدمات ارزش افزوده به مشتریان هم، اوضاع و احوال کم از شرایط تجهیزات و امکانات سخت افزاری ندارد. ما به عنوان مسافرین پروازی با حداقل امکانات و حداکثر هزینهها (بالاجبار) در حال استفاده از سرویسهای خطوط هوایی کشور هستیم
در دنیا (بعد از عبور از دغدغه مطرح شده در قسمت اول نوشتهام) یکی از جاهایی که ایرلاینها از آن سودهای خوبی میبرند، ارائه خدمات ارزش افزوده در کنار فروش بلیت به مسافرانشان است، از خدماتی مثل رزرو صندلی خاص گرفته تا انتخاب غذا و نوشیدنی و یا سفارش خدمات ویژهای مثلا برای پوشش شرایط جسمی خاص مسافر
موضوع پیکاپ مسافر از محل اقامت، به فرودگاه هم موضوعی است که همیشه مطرح بوده اما به دلیل پیچیدگیهای پیادهسازی و اجرایی کردن این موضوع، حداقل در نمونههای داخلی (به صورت فراگیر و Scaleشده) وجود ندارد و در نمونههای خارجی هم تلاشهایی نه چندان شناخته شده وجود دارد
مسافر، بلیت رفت و برگشت رو خریده است و قدم بعدیش دغدغه یادآوری ساعت پرواز، تخمین مدت رسیدن به فرودگاه و زمان لازم برای انجام اقدامات قبل از سوار شدن به هواپیما، گرفتن تاکسی و البته هزینههای مسیر تا فرودگاه است
شرکتی مثل Landlineبا همکاری با چند ایرلاین به سمت ارائه این سرویس حرکت کرده و با شعار "فرودگاههای آینده: تجربه فرودگاه اختصاصی با دسترسی اقتصادی" خدمات خوبی رو به مسافران خطوط هوایی طرف قراردادش ارائه میکند، خدماتی مثل:
? پیکاپ از منزل (یا محل کار)
?? وای فای و سرگرمی داخلی
? ضمانت رساندن به موقع مسافر
? بررسی آسان و سریع چمدان
?✈️ دسترسی به چکهای امنیتی سریع
✈️ اولویت سوار شدن
شاید در شرایطی که باید به غذا فکر کنیم، تفکر به کیفیت ظرف و ظروف سرو غذا منطقی نباشد اما این مسیریست که دیگران در این بیزینس در حال حرکت و ایدهپردازی هستند و ایرلاینهایی که اوضاع بهتری در کشور دارند، در شرایط پساکرونایی و افزایش سفرها، شاید بتوانند کمی به این موضوعات فکر کنند و یا فعالین حوزه حمل و نقل داخلی درون شهری (و حتی برونشهری) میتوانند نیم نگاهی به این حوزه داشته باشند.