ریسک اعتباری یا Credit Risk یکی از ریسکهای جدی بانکها و نهادهای مالی است و به خطری گفته می‌شود که براساس آن، وام گیرنده قادر به پرداخت اصل و فرع وام یا بدهی خود طبق شرایط مندرج در قرارداد نباشد.
با بررسی آمار اقتصادی و وضعیت مطالبات غیرجاری بانکی که عامل بروز ریسک اعتباری نیز هست مشخص است که ریسک اعتباری در نظام بانکی کشور در وضعیت نگران کننده ای قراردارد به گونه ای که میانگین درصد مطالبات غیرجاری بانکی از کل تسهیلات پرداختی طی سالهای 85 تا 95 به طور میانگین بیشتر از 10 درصد بوده است در حالی که این رقم براساس استانداردها و عرف بین الملل بین 2 تا 5 درصد تسهیلات پرداختی می‌باشد و ریسک اعتباربیش از 5 درصد به عنوان ریسک پرخطر محسوب می شود. همین مسئله باعث شده است از نظام بانکی ایران به عنوان یکی از نظامهای بانکی پرریسک در مقایسه با نظامهای بانکی سایر کشورها یاد شود.
بانکها و موسسات مالی غیربانکی با هدف حداکثر کردن سودآوری می‌بایست قبل از هرگونه پرداخت از نوع اعتبار یا تسهیلات به متقاضیان وضعیت اعتباری اونها را بررسی کنند. این بررسیها شامل تعیین وضعیت اعتباری مشتری، توانایی فرد در بازپرداخت تعهدات وهمچنین برآورد میزان احتمال عدم ایفای تعهدات در آینده است.
با توجه به زمانبنر بودن ارزیابی دقیق وضعیت مشتریان و حفظ رضایت مشتریان در ارزیابی دقیق و سریع وضعیت اعتباری اونها بیشتر بانکها و موسسات اعتباری به سمت نظام امتیازدهی اعتباری روی آورده‌اند و براساس پارامترهایی ثابت نسبت به تعیین نمره اعتباری مشتریان اقدام می‌کنند.
منبع: نشریه علمی تحقیقات مدلسازی اقتصادی – شناسایی با عوامل موثر بر ریسک اعتباری در صنعت بانکداری با استفاده از آزمون استرس
