در کشورمون در ابتدای راه اعتبارسنجی مشتریان حقیقی هستیم، جمع آوری و تحلیل داده‌های پراکنده افراد چالش بزرگ بر سر راه این هدف بزرگ است که زمینه‌ساز ارائه اعتبار به افراد در کشور هم هست.
اگر به ارائه‌دهندگان اعتبار (با اسامی و ابزارهای مختلف) نگاهی بیندازیم متوجه میشیم که نمره اعتباری افراد (اگر وجود داشته باشه) کمترین نقش رو در تعیین میزان اعتبار دریافتیشون داره، بانکها و شرکتها عموما بر پایه دریافت وثایق مختلف (چک، سفته، سپرده، ضامن، سهام و ...) به مشتریان خودشون اعتماد می‌کنند و اعتبار و شاید بهتر بگیم تسهیلات رو در اختیارشون قرار میدن.
درخصوص ارائه اعتبار به کارمندان سازمانها (به جهت رهایی از دریافت وثایق افراد به صورت تکی و همینطور تصور وصول راحتتر مطالبات) هم کارهای خوبی در حال انجام هست. اما سوال اینجاست که اعتبارسنجی سازمانها بر چه مبنایی انجام میشه؟ اگر بحث آشنایی و وجود رابطه و شناخت نسبی از وضعیت سازمان رو به عنوان جواب کنار بذاریم آیا رتبه شرکت و یا گریدهای دریافتی اونها که قابل احصاء هست تاثیرگذار هست؟ آیا به خلاء و کمبود تعیین رتبه اعتباری کسب و کارها در کشور ما فکر شده؟ آیا کاری در این جهت انجام گرفته؟
علاقمند هستم اگر در این زمینه اطلاعاتی دارید به اشتراک بگذارید.
