روز جمعه است و از صبح حسابی درگیر کارای پروژه، میام خونه و در حال استراحت دیزاین اپلیکشن هایی که تو این چند هفته در حال مرورشون بودم جلوی چشمامم رژه میرن انگار از یه جایی به بعد هر کدوم به یک زبون که شبیه طرح و رنگ و راحتی کاربری و رسالت و خدمتتشونه داره باهام حرف میزنه. یکیشون دخترکی صورتی و شاد و شنگول و تر و فرز با یه عالمه زلم زیمبوهای نمایشی، اون یکی مرد پا به سن گذاشته ای میشه که متین و آروم و موقر در حال بیان تجربیات و تعریف داستان های تکراری برای نوه هاشِ، دیگری میشه جوونِ خلاق و مبتکر و پر ایده ای که هر چی بیشتر باهاش جلو میری بیشتر مجبوری تحسینش کنی و دوست نداری تموم بشه و یکی دیگه میشه نوجون بی تجربه ای که در حال تست یه سری چیزاست و هنوز کار داره تا رو حرفهاش بتونی درست و حسابی تکیه کنی اون گوشه ها اپلیکیشن های مهربونی هستن که کار خاصی نمی کنن ولی آسیبی هم نمیزنن و در نقطه مقابلشون اپلیکشن های عصبانی و بدجنسی که کمین کردن تا یه چیزی ازت بکنن.
یه سری ها اومدن سرگرمت کنن یه سریا اومدن آرومت کنن و یه سریا اومدن تا خودشونو بهت تحمیل کنن.
خلاصه که ماجرا داره برام جالب میشه و من درگیرِ یه سری برند در بدنِ اپلیکیشنی هستم!
پروژه آبستنِ اپلیکشن جدیدیه و من نگران و منتظر تا این نوزاد تازه به چه طرح و فرم و اخلاق برسه.
مطلب در اینستاگرام نظرگاه:
https://www.instagram.com/p/B4nDVD2lTDF/?igshid=1bxtsos4514c2
