توجه! : منبع این مقاله پروگراما است جهت دیدن سایت قسمت کامنت هارو چک کنید.
در سالهای اخیر، دنیای فرانتاند از یک معماری یکپارچه (monolith) به سمت معماری ماژولار و مقیاسپذیر حرکت کرده است. یکی از مفاهیم جذاب و قدرتمند در این زمینه، Micro Frontends یا «ریز فرانتاندها» است. اما Micro Frontend دقیقاً چیست؟ چرا ایجاد شده؟ و چه زمانی باید از آن استفاده کنیم؟
Micro Frontends رویکردی در معماری نرمافزار است که در آن رابط کاربری یک برنامه وب بزرگ به بخشهای کوچکتر تقسیم میشود. هر بخش توسط تیمی مستقل توسعه، تست و دیپلوی میشود — درست شبیه به Microservices در بکاند.
با رشد برنامههای وب، تیمهای بزرگ توسعه اغلب با چالشهایی مثل موارد زیر روبهرو میشوند:
Micro Frontends با جدا کردن بخشها، این مشکلات را کاهش میدهد و توسعهدهندگان را قادر میسازد تا بهصورت مستقل روی بخشهای مختلف کار کنند.
✅ استقلال تیمی: هر تیم میتواند از تکنولوژی خاص خود (React، Vue، Angular و...) استفاده کند.
✅ افزایش سرعت توسعه: تیمها میتوانند بهطور موازی و بدون تداخل کار کنند.
✅ دیپلوی مستقل: یک ماژول میتواند بدون نیاز به انتشار کل اپلیکیشن، منتشر شود.
✅ کاهش ریسک: اگر یک بخش دچار مشکل شود، بقیه سیستم تحت تأثیر قرار نمیگیرند.
روشهای مختلفی برای پیادهسازی Micro Frontends وجود دارد:
با وجود مزایا، MFE همیشه بهترین انتخاب نیست. در پروژههای کوچک یا تیمهای کمتعداد، این معماری میتواند پیچیدگی بیمورد ایجاد کند.
Micro Frontends راهی برای ساخت برنامههای بزرگ و مقیاسپذیر با تیمهای مستقل است. اگر پروژه شما در حال رشد است و نیاز به توسعهی موازی و سریع دارد، MFE میتواند آیندهی توسعه فرانتاند شما را تضمین کند.
📌 پیشنهاد ویژه: اگر دوست داری معماری Micro Frontends رو یاد بگیری و در پروژههای واقعی ازش استفاده کنی، دورههای تخصصی فرانتاند در سایت Programma رو از دست نده!
