مجموعه بینش هر فردی، نظام باورها و اعتقادات همراه با صفات، ژنتیک، محیط، یادگیری مشاهده ای و ویژگی ها و رفتارهایی است که در فرد پایدار بوده و شخصیت او را شکل داده است. شخصیت پدیده ایی است که در ابتدای زندو تا 18 سالگی شکل می گیرد. افراد با توجه به شرایط گوناگون امکان دارد که دچار اختلالات شخصیت شوند یا شخصیت سالمی را شکل دهند.
شخصیت به صورت خودکار و ناخودآگاه بسته به شرایط محیطی خود را نشان میدهند. مثل بعضی افراد دارای ویژگی های شخصیتی مانند غم، شادی، افسرده، وسواسی، نمایشی، خودشیفته، وابسته یا کاریزماتیک باشند. با این ویژگی های جمعی می توان به جمع بندی از یک شخصیت واحد رسید. اما بینش فردی چیست؟ بینش یک انسان، جهان بینی ما به جهان است که بر اساس باورهای ما در جهان خود را به صورت مجموعه ایی از صفات خود نشان میدهد که در زیر مجموعه آن هنجارها و ناهنجاری ها شکل می گیرد.
مجموعه صفات و ویژگی پایداری که از ما سر میزند (کاراکتر)، مجموعه ایی از ویژگی های باوری و اعتقادی با رفتار و گفتار ما است که بار اجتماعی و چهارچوب آداب و ادب اجتماعی دارد اما خلق و خوی ما یک ریشه شدید ارثی دارد و در شرایط عادی پاسخ و عکس العمل ما میباشد. با توجه به تعریف شخصیت، بهتر است بدانیم انسان تنها موجودی است که باید شدن و بودن خود را بیاموزد.
در واقع گربه برای گربه شدن تلاشی نمیکند، اما انسان باید برای کاریزماتیک بودن و رفتارهای هنجار انسانی تلاش می کند. در تکامل موجودات چه گیاهان و چه حیوانات ماهیت مشخص است و بُعد وجود خود را نشان میدهد اما انسان به این منوال نیست. انسان ابتدا وجود پیدا میکند و بعد ماهیت خود را نشان میدهد.
پرسشی که مطرح میشود این است که اصولا شخصیت ما از چه چیزی تشکیل شده است.
این فرایندی که یک انسان را دارای شخصیت های هنجار انسانی و اجتماعی می کند پرسه طولانی دارد. شکل گرفتن شخصیت و همان تکامل شخصیت مهمولا تا 18 سالگی شکل و بعد از آن پخنه می شود. شخصیت هر فردی تحت تاثیر واقعیت های حاکم بر هر جامعه ایی و پس از آن بر اساس عقاید شکل گرفته در ذهن هر فرد رشد پیدا میکند. مکانیزم های دفاعی به دلیل ضعف هایی که ممکن است در شخصیت هر فردی باشد (مکانیزم های دفاعی مثل انکار، فرافکنی، جابه جایی)، دلیلی برای آسیب های روانی هم میباشند.