پارسال یه(یک) استادی داشتم که پیرمرد خوش‌پوش و آراسته و بسیار جالبی بود،هم از دیدِ چشم ظاهربینم و هم چشم کرداربینم(کلمه‌ی قشنگیه).
این آقا یک جمله رو ابتدای هر جلسه تکرار می‌کرد.اینکه *هیچ کار و هیچ صحبتی رو بدون یاد و نام خدا شروع نکنید*.
پس اگر جملات بالا رو نادیده بگیریم باید بگم:
به نام خدای خودم.
