جنگ یک فاجعه است، در هر صورتی که باشد یک فاجعه است. جنگ درد دارد، خون‌هایی که در جنگ ریخته می‌شود از صفحه تاریخ پاک نخواهند شد. خاورمیانه با آن ذخایر عظیم انرژی که شوربختانه و یا خوشبختانه کشور ایران هم در یک تقسیم‌بندی جزو این منطقه به حساب می‌آید، همواره در تاریخ کانون فجایع ناگوار بوده است. جنگ فقط یکی از آن‌ها است. رخداد ناهمایون اخیر، یعنی جنگ دوباره فلسطین و رژیم جعلی صهیونیستی که قدر مسلم حتی پس از صدور فرمان آتش‌بس به عنوان آخرین درگیری رخداده میان آن‌ها نخواهد بود، تداعی‌گر یک اصل اساسی در جهان بود: اهمیت شکل‌گیری اتحادی پایدار در جهان اسلام.
اتحاد بین‌المللی کشورهای مسلمان که همراهی امت اسلامی ساکن در کشورهای دیگر را نیز می‌طلبد، می‌تواند سودمندی سرشاری برای کشورهای عضو اتحادیه ایجاد کند. اسلام اسلام است، چه سنی چه شیعه. این اصل، راهبرد بنیادی اتحاد است. در عمل شاهد آن هستیم که بلوک غرب، هر آن چه در توان دارد برای به انزوا کشیدن کشورهای مسلمان و ایجاد تفرقه میان آن‌ها انجام می‌دهد، چرا که از این اتحاد ترس دارد و می‌داند که چه عواقب ناگواری برایش در پی دارد. اگر این اتحاد شکل گرفته بود، رژیم جعلی و کودک‌کُش صهیونیستی به خود اجازه نمی‌داد در شرایطی که دور تا دورش توسط کشورهای مسلمان احاطه شده است، جنایات جنگی هولناکی همچون حمله مستقیم به بیمارستان الاهلی عرب (بیمارستان المعمدانی) غزه را صورت دهد و هیچ پاسخ عبرت‌آموزی دریافت نکند.
کشورهای مسلمان روز به روز در زمینه‌های گوناگون و علی‌الخصوص اقتصادی به شکوفایی می‌رسند. شاخص‌های توسعه‌یافتگی دو کشور اندونزی (با جمعیت حدودی ۲۸۰ میلیون نفر که چهارمین کشور پرجمعیت جهان است) و مالزی را بررسی نمایید. نباید از این ظرفیت‌های بی‌انتها غفلت کرد. قبل از برقراری مجدد روابط میان دو کشور مهم منطقه خاورمیانه، یعنی ایران و عربستان سعودی، مشاهده می‌شد که بلوک غرب برای استمرار تیرگی روابط میان آن‌ها چقدر در تلاش هستند؛ طبیعی هم هست که تلاش کنند، چرا که منفعت آن‌ها در ادامه‌دار بودن همین موضوع بود. منظور نگارنده از اتحاد مذکور این نیست که سایر کشورها در چرخه رشد و توسعه کشورهای مسلمان وارد نشوند، بلکه مراد این است که هر گونه تبادل انجام گرفته میان جهان اسلام و سایر کشورها، با در نظر گرفتن همه جوانب و منافع ملی کشورهای عضو این اتحاد رخ دهد. جریان داشتن ارتباط مسالمت‌آمیز میان جوامع بشری امری است ستودنی.
در مجموع، جهان اسلام برای حرکت به سمت یک جامعه بهینه با استانداردهای بالای زندگی برای ساکنانش، نیازمند تشکیل یک پازل جدید قدرت در صفحه سیاسی گیتی است؛ این اتفاق رخ نمی‌دهد مگر با اتحاد استوار میان کشورهای اسلامی، بدون توجه به هر عامل دیگر. نشان تجاری حلال، نمونه یک اتفاق مطلوب میان کشورهای اسلامی بوده است. امید که در هیچ نقطه از کره خاکی، در هیچ نقطه‌ای و در هیچ نقطه‌ای، شاهد هیچ جنگی نباشیم و فقط صلح مطلق بر جهان هستی حکمفرما باشد. یادمان نرود که در زمان صلح، پسران پدران خود را دفن می‌کنند و در زمان جنگ، پدران پسران خود را دفن می‌کنند.
با تقدیم احترام
محمدرضا شیخی چمان
۱۴۰۲/۰۸/۰۹ – سه شنبه
