منبع: حکمتها و خطبههای نهجالبلاغه
موضوع محوری: غرور، خودبزرگبینی، فروتنی
امام علی(ع) در نهجالبلاغه بارها درباره غرور هشدار میدهد. نه غرورِ آشکار و پرسروصدا، بلکه همان حالتی که آرامآرام در ذهن شکل میگیرد؛ وقتی انسان فکر میکند دیگر نیازی به یاد گرفتن ندارد، اشتباه نمیکند، یا از دیگران بالاتر است.
غرور از نگاه امام، دشمن رشد است. چون کسی که خودش را کامل میبیند، دیگر چیزی به خودش اضافه نمیکند. امام علی میداند بسیاری از سقوطها نه بهخاطر ناتوانی، بلکه بهخاطر همین حس کاذب برتری اتفاق میافتد.
در خطبهها، امام توضیح میدهد که غرور معمولاً بعد از موفقیت میآید. وقتی چیزی به دست میآید و انسان آن را فقط به خودش نسبت میدهد. اینجاست که فاصله با واقعیت شروع میشود. غرور گوش انسان را میبندد؛ نه نصیحت میشنود، نه هشدار.
امام علی فروتنی را نقطه مقابل غرور میداند، نه خودکمبینی. فروتنی یعنی دانستنِ حد خود. یعنی پذیرفتن اینکه همیشه جا برای بهتر شدن هست.
جمعبندی
در نهجالبلاغه، غرور پایان رشد است، حتی اگر ظاهرش موفقیت باشد.
تگها:غرور، فروتنی، نهجالبلاغه، حکمتها
