نوجوانی فصل عجیبی در زندگی است . هنوز خودت رو تو جامعه پیدا نکردی . بزرگ شدی ولی هنوز تو رو به چشم بچه می بینند . افکاری که توی سرت هست درهم وبرهم است و خودت هم دقیقا نمی دونی چی میخوای. جایی خوندم که در این دوره مغز بیرونی تر ما خودش رو هرس میکنه یعنی ارتباطاتی رو که قبلا داشته و نیازی به اون نمی دیده رو رو از بین میبره شاید این همون دلیل رفتار های این دوره باشه.
حالا این شرایط رو بذارید کنار موقیتی که پدر یا مادر چیزی رو میخواد از روی دلسوزی گوشزد کنه ولی با مقاومت شدید نوجوانش رو به رو میشه. موقعیت سختیه که کسی رو دوست داشته باشی ولی نتونی باهاش ارتباط برقرار کنی. هرچیزی بهش بگی جواب سر بالا بشنوی و سریع مقابل ت گارد بگیره. شاید بدترین نفرین والدین همین باشه که ایشالله روزی خودت بچه دار بشی و توی همین موقعیت قرار بگیری.
ولی خب تا به پختگی بیشتر برسی و خیلی چیز ها رو بفهمی خیلی زمان گذشته.
چرا با این توصیه در کل موافقم و شرحی بر معایب و محاسن اون می نویسم
پرده اول : شخصی رو تصور کنید که دارن باهاش مصاحبه میکنن و به عنوان یک آدم موفق داره صحبت میکنه یا شخصی که برنده یک قرعه کشی شده
شاید کل مصاحبه و صحبت های این فرد خوش شانس یا پرتلاش که چندین بار زمین هم خورده ولی دوباره تونسته بلند بشه رو تو سه دقیقه بشنویم
اما بیاین کل آدم هایی رو که در اون قرعه کشی شرکت کردن و برنده نشدن رو تصور کنیم
یا همه اونهایی که در کاری سعی و تلاش کردن و به جای خاصی نرسیدن یا ورشکست شدن رو بهش فکر کنیم
اگر به هر کدوم از اونها سه دقیقه وقت بدیم که صحبت کنند شاید چندین سال طول بکشه (مثال بالا رو تو یه کتاب خوندم فکر میکنم برای نسیم طالب باشه یادم نیست)
پس وقتی ما این مصاحبه رو می شنویم به ما یک بایاس و سوگیری شدیدی تزریق میکنه
مثل اینکه بخوایم جامعه آمریکا رو از فیلم هاش بشناسیم و یا ایران رو از رو ی سریال هاش
شاید این قسمتی از حقیقت باشه ولی یک هزارم هم نیست
بزرگی میگفت نمیشه لا اله رو گفت ولی الا الله رو نه
پرده دوم
زندگی نامه لیام نیسون بازیگر فیلم ربوده شده را میخواندم که برام جالب آمد
به بوکس علاقه داشت
تئاتر رو هم همچنین و در کنار کار های متفاوتی که داشت تئاتر رو هم ول نکرد
مورد دوم در همین رابطه یک قانون سرمایه گذاری هست که میخوام به زندگی این فرد ربط بدم
دو حالت زیر رو در نظر داشته باشید
اگر شما صد درصد پولتو رو در چند کار (نگفتم یک کار که قانون سبد مختلف هم رعایت بشه) که ریسک متوسطی دارن بگذارید
اگر شما ده درصد سرمایه رو توی کار های پر ریسک بگذارید و چهل درصد با ریسک میانه و پنجاه درصد رو ریسک کم
این دو با فرض این که امید ریاضی (ریسک ضرب در درصد سرمایه) یکسانی داشته باشند, با هم چه تفاوتی دارند؟ بذارید کمکتون کنم
دومی بسیار ترجیح داده میشه . چرا ؟
خلاصه بگم البته اثبات ریاضی هم داره
شما با اون خوب ریسک زیاد حتما بازده زیاد هم میبرید ولی ریسک ازدست دادن سرمایه هم زیاده و اتفاقا بیشتر وقت ها این اتفاق هم میوفته
حالا فرض کنید که شما در حالت ریسک زیاد ده درصد سرمایه خودتون رو ازدست داده باشین چه اتفاقی میوفته؟
زیاد طور ی نمیشه
ولی اگر اون ده درصد سرمایه شما بازده خود رو پس بده وحشتناک در زندگی شما تاثیر داره
مثلا خرید بیت کوین در پنج سال قبل ، مثلا همین بازیگری یا سرمایه گذاری تو یه شرکت نوپا(البته تو ایران قواعد خودشو داره)
پرده سوم
شخصی رو تصور کنید که یک راه بیشتر نداره و باید بین دو گزینه مردن و برنده شدن در یک راه یکی را انتخاب کند
واقعا با تمام تلاش حرکت میکنه اینطور نیست
پل طلایی در جنگ یا مذاکره :
اگر به حریف حمله میکنید باید حتما یک راه عقب نشینی و فرار در اختیار او‌قرار بدبد وگرنه این شمایید که میبازید.
اطمینان خاطر از یک جای دیگر شما رو تنبل میکنه و شاید تمام تلاش خودتون رو نکنید
حکایتی دیگه ای رو یادم امد: دو درویش در میسر خود به مادر و پسری می رسند که کل دارایی شان یک بز بوده و شاگردش به استاد می گویید ای کاش بتوانیم به آنها کمک کنیم
استاد برای این کار بز را می کشد و هر دو با هم فرار می کنند
شاگرد که بسیار عصبانی و متعجب بوده از استادش حکمت را جویا میشه و جوابی نمی گیره
سال ها بعد دوباره از همان مسیر رد می شده ولی این بار باغ های آباد و سرسبزی می بینه
از مردم مالک اونها رو میپرسه و میفهمه که همون مادر و پسری بودن که فقط یک بز داشتن, مالک هستند.
در واقع اون یک بز باعث شده بود که درجا بزنن
البته در مثل مناقشه نیست و من هم این مثال رو تمام و کمال قبول ندارم ولی از این باب که فضای ذهنی ما رو کمی باز تر میکنه زدم
