کلامیدیا از آن دسته بیماری هایی است که ازطریق تماس جنسی ایجاد می شود. این بیماری قابل درمان می باشد و به وسیله یک باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود. فرد به وسیله یک تماس جنسی مقعدی ، مهبلی و دهانی با یک شریک جنسی آلوده به بیماری ممکن است به عفونت کلامیدیایی ناحیه تناسلی مبتلا شود. بیماری کلامیدیا مشکلات خطرناکی مانند ترشحات آلت تناسلی، ناباروری و ابتلای نوزاد تازه به دنیا آمده از مادر آلوده را در زنان و مردان ایجاد نماید. آمارها نشان می دهد که سالانه بیش از 3 میلیون فرد به این بیماری مبتلا می شوند.
دوره نهفتگی بیماری 2 تا 14 روز می باشد. با وجود اين ممکن است شخصی برای ماه ها ، يا حتی سال ها کلاميديا داشته باشد، بدون اينکه بداند.
علائم بیماری:
به طور معمول باکتری کلامیدیا در مایع واژن و مایع منی وجود دارد. کلامیدیا را گاهی اوقات بیماری خاموش می نامند. زیرا ممکن است شخص مبتلا به بیماری باشد ولی نداند. علائم معمولا در مدت 3-1 هفته بعد از آلودگی به عامل بیماری ظاهر می شوند.
افرادی که بیماری در آنها به شکل علامتدار بروز می کند ممکن است شاهد یک ترشح غیر طبیعی موکوس یا چرک از مهبل یا آلت تناسلی مردانه، درد بیضه ها باشند و یا در هنگام ادرار احساس درد کنند.( سوزش دفع ادرار )
در صورتی که عفونت به درستی درمان نشود ممکن است در بدن شروع به حرکت کردن نماید. باکتری در زنان
مدخل رحم ، لوله های تخمدانی و کانال ادراری را آلوده می نماید، تا جایی که در نهایت منجر به بیماری التهابی لگن می شود. احساس درد در قسمت پائین شکم می تواند نشانه گسترش عفونت در دهانه رحم باشد.
باکتری در مردان می تواند باعث ایجاد اپیدیدیمیت (عفونت بیضه) شود. باید توجه داشت که بیماری های التهاب لگن و التهاب اپیدیدیم دو بیماری بسیار جدی و خطرناک می باشند.
کلامیدیا تراکوماتیس می تواند باعث ایجاد عفونت رکتوم (راست روده) و چشم ( التهاب ملتحمه یا چشم صورتی ) گردد. در صورت تماس جنسی آلوده حتی ممکن است شخص دچار عفونت گلو گردد.
تشخیص کلامیدیا چگونه است؟
برای تشخیص کلامیدیا چند آزمون مختلف وجود دارد که پزشکتان می تواند انجام دهد. احتمالا پزشک با استفاده از سواب یک نمونه از مجرای ادراری در مردان و دهانه رحم در زنان می گیرد و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می کند. آزمایش های دیگری نیز وجود دارند که به کمک آنها می توان ادرار را از نظر وجود باکتری و یا عدم آن بررسی کرد.
درمان کلامیدیا چگونه است؟
اگر شما به بیماری مقاربتی کلامیدیا دچار شده باشید، پزشک برای شما آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می کند (به یاد داشته باشید که قبل از مصرف خودسرانه هر دارویی، به ویژه آنتی بیوتیک ها، به پزشک مراجعه کرده و زیر نظر پزشک دارو مصرف کنید.) معمولا پزشک به شما توصیه می کند که شریک جنسیتان نیز برای تشخیص و درمان کلامیدیا به وی مراجعه کند تا از بروز مجدد عفونت و یا شیوع بیشتر آن جلوگیری شود.
با کمک روش های درمانی، عفونت باید در عرض یک تا دو هفته از بین برود. بسیار مهم است که شما تا آخر آنتی بیوتیک های تجویز شده ی پزشکتان را (حتی اگر احساس می کنید که کاملا درمان شده اید) مصرف کنید.
ممکن است افراد مبتلا به عفونت کلامیدیای شدید، مجبور به بستری و استفاده از آنتی بیوتیک های تزریقی و همچنین مسکن ها شوند.
بعد از سپری کردن دوره های درمانی، انجام مجدد آزمایش ها برای اطمینان از برطرف شدن کامل عفونت الزامیست. این حالت در صورتی که هنوز مطمئن نیستید که شریک جنسی شما به طور کامل درمان شده است اهمیت بیشتری پیدا می کند. تا زمانی که به طور کامل از درمان هر دو (شما و شریک جنسیتان) مطمئن نشده اید، رابطه جنسی نداشته باشید.
اگر کلامیدیا درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
