این متن شامل لو دادن سریال نیست اما شامل محتواییست که ممکن است برای همه مناسب نباشد.
زمزمه هایی شنیده بودم در مورد اینکه سریال بازی مرکب الهام گرفته از یه داستان واقعیه . ازش بی تفاوت رد شده بودم. با خودم فکر میکردم اینم یه داستان حاشیه سازه برای معروف تر کردن سریال . دیشب یه ویدیوی یوتیوب دیدم و بعد رفتم و در موردش خوندم . قبل از شروع متنم دوست دارم از نازنین تشکر کنم. یوتیوبر نازنینی که با ویدیوهای همیشه جذاب یوتیوبش از یوتیوبرهای مورد علاقه ی منه و متن امروز رو با نگاه ویدیوش نوشتم .
توی این متن میخوام خیلی خلاصه بهتون بگم که داستان چیه.
کره جنوبی به عنوان میزبان المپیک انتخاب میشه. شروع میکنه برای بهبود ظاهرش تلاش کردن. چون همون طور که میدونین، المپیک با وجود هزینه بر بودنش یه فرصت خیلی خوبه برای اینکه اون کشور خودش رو به دنیا نشون بده. یه عالمه توریست میان کشور رو میبینن، پول خرج میکنن و اگر اون کشور موفق عمل کنه، بعدا توریست های بیشتری به اون کشور میان .
کره ی جنوبی از چند سال قبل المپیک شروع میکنه کار کردن رو ظاهرش ،حمل و نقل عمومیش و رونق . هر کاری برای اینکه به مردم دنیا بتونه نشون بده که چقدر از کره ی شمالی بهتره !
یکی از مشکل هایی که کره جنوبی داشته افرادی بودن که ظاهر شهر رو زشت میکردن : آدمهای بیخانمان
برای حل این مشکل چی کار میکنن ؟ یه به اصطلاح نهاد خیریه راه میندازن به اسم «خانه ی برادران» . با این منطق که به آدم های بی خانمان پناه بدن و بعد المپیک هم وقتی تونستن رو پای خودشون وایسن ، از خانه برادران برن بیرون.
یه سری ون ، آدمهای بی خانمان رو جمع میکردن (دستگیر میکردن) و میبردن . مهم ترین مشکلی که اون موقع کسی نمیدونسته ،چی بوده ؟ که هدف خانه برادران، فقط آدم های بی خانمان نبوده. آدم هایی بوده که ظاهر شهر رو زشت میکردن: آدم های فقیر ، آدم های مست، آدم هایی که ظاهرشون نشون میداده اوضاع خوبی ندارن (یا ممکنه نداشته باشن).
یه عالمه آدم شروع میکنن به گم شدن ! اون موقع کسی نمیدونسته چرا . یه عالمه بچه ،نوجوون، آدم بزرگ و حتی آدم های پیر . حالا چرا ؟ چون پلیس ها به ازای تحویل هر نفر به خانه برادران پول دریافت میکردن .
کسی دقیقا نمیدونسته این پناهگاه کجاست. کسی نمیدونسته آدمهایی که گم میشن اینجان. وقتی هم اطرافیانشون به پلیس شکایت میکردن که فلان کسشون گم شده، پلیس کمکی بهشون نمیکرده. کسی نمیدونسته پلیس همون کسیه که داره تو این جنایت همکاری میکنه .
این خانه ی برادران حتی بعد المپیک فعالیتش رو متوقف نمیکنه .
توی این شکنجهگاه ، تخت ها عین سریال اسکویید گیم بود . به همه یه یونیفرم ورزشی آبی میدادن که روش شماره ای بوده که بهشون دادن. با شماره صداشون میکردن . یه سری بازی های بچگانه کره ای انجام میدادن ولی به هدف شکنجه .
توی سریال یه سری نماد استفاده شده برای اینکه به این واقعه اشاره کنن . مثل اون آقای کت شلواری که آدمها رو گول میزد بیان تو این بازی و بیشتر تو مترو آدم ها رو گول میزنه ، به این اشاره میکنه که اون موقع خیلی ها رو از توی مترو جمع میکردن . همچنین اونجایی که اول فصل ۲ یه سری نون میخریده و البته لگدشون میکنه به یکی از راههایی اشاره میکنه که بچه های اون موقع رو میبردن :
اول صبح اکثر بچهها به عنوان تغذیه مدرسهشون نون داشتن. میومدن بهشون گیر میدادن که شماها از مغازه یا نونوایی دزدی کردین. مجبورشون میکردن کیفشون رو خالی کنن و وقتی تو کیفشون نون پیدا میشده ، میگرفتن
کسی نمیتونسته از اونجا فرار کنه . دیوارهای ۱۰ متری دورشون بوده با سیم خاردار با یه عالمه نگهبان. از این آدمها خیلی سواستفاده میشده و از طریقشون درآمد هنگفتی در میوردن . اردوگاه کار اجباری ،فروش بچهها به خارج از کشور (برای سرپرستی، با وجود اینکه خودشون خانواده داشتن) کتک، شکنجه و البته ویترینی برای خیریهشون ! اونا از آدمهای مذهبی درخواست کمک میکردن برای بیخانمانها…
(برای اینکه این مطلب خیلی خشونت آمیز نشه ، از بیان جزییات شدیدا پرهیز کردم و خیلی سربسته گفتم)
من قبلا فکر میکردم فقط کشور مائه که به طور جهانی مورد ظلم قرار گرفته . مثل بی تفاوتی بقیه کشورها تو جنگ ایران و عراق . مثل بی خاصیتی سازمان ملل ! وقتی این شکنجهگاه لو میره و آدم ها آزاد میشن با اون همه تروما و اون همه فاجعه … رییس اینجا Park In-keun ، (که دوست صمیمی دیکتاتور کره جنوبی بوده) به ۲ سال و نیم زندان محکوم میشه برای سواستفاده از اموال دولت :)). با وجود اینکه حداقل ۶۵۰ تا جنازه از اونجا پیدا شده بوده. این آدم به جرم قتل ، شکنجه ، حبس کردن افراد و سواستفاده از اموال دولت بازداشت میشه ولی تو دادگاه قسر در میره . انتهای دادگاه به این نتیجه میرسن که نقض حقوق بشری اتفاق نیفتاده!!!
بعدشم با همه ی اون پولهایی که به جیب زده بوده با خانوادهش (که همسرش هم توی شکنجه دادن ها سهیم بوده) پا میشن میرن استرالیا !
همین…
هیچ غرامتی به افرادی که از این پناهگاه بیرون اومدن تعلق نمیگیره . اصلا انگار نه انگار .
ما ایرانی ها تاثیر هنرمند رو خیلی خوب شناختیم !مخصوصا از بعد اون گرمی ای که شروین مون برنده شد!کارگردان سریال اسکوییدگیم بیشترین تاثیر رو میذاره توی شناسوندن جهانی این ماجرا به مردم . شما فکرش رو بکنین ماهایی که حتی اسم های کره ای رو عموما خوب بلد نیستیم (حتی تو خود اسکوییدگیم !)، میایم دنباله ی یه خبر رو میگیریم چون مرتبط با این سریاله. اهمیت میدیم در صورتی که قبلش اصلا نمیدونستیم !
