تا به حال از خودتان پرسیدهاید چرا وقتی تابلوی «خطر مرگ» را میبینیم، جلوتر میرویم؟ یا چرا فیلم ترسناک میبینیم با اینکه میدانیم شب خوابمان نمیبرد؟ پاسخ در یک کلمه نهفته است: کنجکاوی. این همان حسی است که باعث پدید آمدن مفهومی به نام «گردشگری سیاه» (Dark Tourism) شده است. برخلاف توریستهای معمولی که به دنبال سواحل آفتابی و هتلهای لوکس هستند، گردشگران سیاه به دنبال مکانهایی هستند که بوی مرگ، غم یا ترس میدهند.
امروز میخواهیم چمدانهایمان را برای سفری ببندیم که هر کسی جرات همراهی در آن را ندارد. سفری از اعماق اقیانوس تا جزیرههای نفرینشده.
تصور کنید در قایقی چوبی نشستهاید و از میان کانالهای آب «khochimilco» عبور میکنید. سکوت سنگینی حاکم است و ناگهان هزاران چشم پلاستیکی و بیروح به شما خیره میشوند. اینجا جزیره عروسک ها است. برخلاف اسمش، این مکان اصلا مناسب کودکان نیست. افسانهها میگویند این عروسکها توسط سرایدار جزیره برای آرام کردن روح دختربچهای که در آنجا غرق شده بود، جمعآوری شدهاند. اما آیا این عروسکها واقعاً تسخیر شدهاند یا صرفاً نمایشگر ذهن آشفته یک پیرمرد هستند؟ حس راه رفتن بین هزاران عروسک تکهتکه شده، تجربهای نیست که بتوانید فراموش کنید.
همیشه ایتالیا را با پیتزا و ونیز میشناسیم، اما در نزدیکی همان ونیز عاشقانه، جزیرهای وجود دارد که ورود به آن سالها ممنوع بود. جزیره پوگلیا که به جزیره مرگ شهرت دارد، روزگاری محل سوزاندن هزاران قربانی طاعون بود و بعدها به تیمارستانی مخوف تبدیل شد. مردم محلی میگویند خاک این جزیره ترکیبی از خاکستر اجساد انسانهاست. داستانهای شکنجه بیماران روانی توسط دکتری دیوانه در برج ناقوس این جزیره، هنوز هم تن هر شنوندهای را میلرزاند.
ترس همیشه روی زمین نیست؛ گاهی وحشت در فشار خردکننده اعماق اقیانوس پنهان شده است. جایی که نور خورشید هرگز به آن نمیرسد. گودال ماریانا، عمیقترین نقطه کره زمین، قلمروی موجوداتی است که شبیه کابوسهای ما هستند. سکوت مطلق و تاریکی ابدی این گودال، آن را به یکی از اسرارآمیزترین مکانهای خلقت تبدیل کرده است. در کنار آن، پدیدههای زمینشناسی عجیبی مثل گودال بهشتی نیز وجود دارند که انگار دروازهای به دنیایی دیگرند. ایستادن بر لبه این پرتگاههای طبیعی، حسی از حقارت و ترس آمیخته با شگفتی به انسان میدهد.
برای تجربه ترس لازم نیست حتماً به مکزیک یا اقیانوس آرام بروید. در همین ایران خودمان مکانهایی وجود دارد که بومیها حتی در روز روشن هم جرات نزدیک شدن به آنها را ندارند. از جنگلهایی که شبها صدای جیغ از آنها شنیده میشود تا گورستانهای باستانی که اجنه در آن ساکناند. پیدا کردن این مکانها معمولاً دشوار است و روی نقشههای معمولی مشخص نشدهاند. اما اگر اهل ماجراجویی هستید و میخواهید بدانید این نقاط دقیقاً در کجای نقشه ایران پنهان شدهاند، ما در یک گزارش میدانی لیست کاملی از مکان های ترسناک ایران با لوکیشن را گردآوری کردهایم که میتواند راهنمای سفر بعدی (و شاید آخرین سفر) شما باشد!
سخن آخر گردشگری سیاه فقط دیدن مکانهای ترسناک نیست؛ تلاشی است برای فهمیدن ناشناختهها. چه در جزیرهای دورافتاده و چه در کویری در مرکز ایران، ما به این مکانها میرویم تا به خودمان یادآوری کنیم که چقدر زندهایم.
منبع: سایت تخصصی جنایی رازگشا (RazGosha.com)
