شروعش مثل نهال یا بذر بود؛
یک پیشنهاد بود، کاشتیمش.
بعد به یک طرح تبدیل شد که بهش شاخ و برگ دادیم؛ چند واحد درگیر این طرح شدن و در نهایت پیامک زیر ارسال شد تا بتونیم با هم از کاشتن سرودهای زیبای طبیعت لذت ببریم??
“همکار عزیز؛ سلام
امیدواریم سال پیش‌رو در کنار شما سالی سبزتر از همیشه داشته باشیم. در قدم اول می‌خوایم با کمک هم در جنگل‌های هیرکانی به نام شما نهال بکاریم.
اگر دوست دارید همراه باشید، فرم زیر رو تکمیل کنید.”
حالا نهالی که تو ذهنمون کاشته بودیم، آماده بود. در این هفته با همکارانم به جنگل‌های هیرکانی سفر کردیم؛ در مزرعه قوها موندیم، درخت‌های استوایی و گیاهان کویری رو در بازدید گلخانه‌شون دیدیم و در آخر هم، در یک روز آفتابی، درخت‌ها رو به سینه جاری زمین سپردیم تا سر به آسمان بکشن و زندگی رو روی این سیاره، سبز کنن.
من در این روز ۱۷ درخت از طرف همکارانم در دیجیکالا کاشتم و تعداد درخت‌هایی که به اسم همکاران دیجی‌کالایی کاشته شد، به ۱۱۰۰ عدد رسید.
من به خودم می‌بالم که بخشی از این حرکت قشنگ بودم.
شعر زیر از جویس کیلمر واقعا عالیه??
باور ندارم که روزی سرودهای را / ببینم که به زیبایی یک درخت باشد / درختی که دهان گرسنه‌اش/ /به سینه جاری شیرین زمین فشرده است / درختی که تمامی روز رو به خدا دارد / و بازوان پربرگ خود را به دعا می‌افرازد / درختی که در تابستان شاید / آشیانه‌ای از سینه‌سرخان را برگیسوان دارد / و بر سینه‌اش برف نشسته / و با باران هم‌نشین است / اشعار را ابلهانی چون من می‌سرایند / اما تنها خداست که می‌تواند درخت بیافریند
Digikala.com
#دیجیکالا
#روز_درختکاری
