نوشتن دم صبح مث زنگوله پای تابوته !
بی خوابی سرعت رو میاره پایین ، خیره میشم به هر جایی و مکث میکنم . مث همین الان که خیره شده بودم به کیبورد .
خب اندکی تامل جایزه ، اما هنگم مثل موقع هایی که ، فتو شاپ و پریمایرو همزمان رو لب تاپ ران میکنم . . . مثل زنگوله ای که صدا نده ... همه چی وجود داره اما هیچ کاری انجام نمیشه ...
بعد ازاین همه مدت هیچ حرفی از قرنطینه ندارم!
راسشو بخوای روال زندگی بعضی از ما ها هیچ فرقی نکرده ...
من و مونیتور و ماوس و کیبورد ...
آخر سر هم چشایی که شده کاسه خون و تختخوابی که از بی خوابیهات آسیه ...
خم یازه های عمیق به جای اینکه لالایی برات بخونن بهت انرژی میدن . چرا ؟ نمی دونم !
شاید مرض ! شاید عادت !
شایدم هیچی باشن !
