مصطفی فقیهی
#خبرگزاری_فارس در اوجِ درگیری‌های #مهسا_امینی (۳۱ شهریور ۱۴۰۱): هم‌وطن! بیا با هم حرف بزنیم!
فارس، امروز: ایجاد کمپین بازگشت #گشت_ارشاد به خیابان
هر جا اعتراض به «تنگیِ سفره‌ها» اوج گرفت، «فشار» بر «تنگیِ البسه‌ی رعیت و حجاب دخترکان»، چِنان توسعه یافت که «تنگیِ اوّل» فراموش شد.
اعتراض به «تنگی دوّم» که «بُلند» شد، «تنگیِ سوّم» حاصل آمد؛ تا برای جلوگیری از پارگیِ «تنگنای حاضر» و تولید «گُشاده بُحرانِ قدرت بِتَنگ»، تنها یک راه بماند! همان تنگ‌راهِ تکراری؛ که دست‌ِ گفت‌وگوی جماعتِ «تنگ‌دل» به سوی «مردمِ تنگ‌دست» و «به‌تنگ‌آمده» دراز شود.
تنگ‌راهی همیشگی چون جملاتِ سراسر کلیشه‌ای اما درخشانِ سردار قلم، حاج «حسین شریعتمداری» که هر بار فرمود: « #تنگه_هرمز را ببندید» …و هر بار، نبستند. و هر بار، «تنگی» بر «تنگه» بماند! که دیگر از «قامتِ تاثیر» به «غایتِ استهزا» رسید!
الغرض که باور کنید این تنگ‌روش‌ها، سالیانی‌ست که «سوخته» است؛ طرحی نو دراندازید! لااقل از آن تنگ‌چشمانِ شبه‌متحد یاد بگیرید و «تنگه‌های این تنگستان» را به سانِ آنان دریابید که اگر نه، «تنگستان» را «چاره‌ای دیگر باید…»
هرچند می‌دانم «تنگ‌گروه‌های تندرو» به تنگ آمده‌اند از ناهمراهیِ مردمان؛ و منافذِ گوش‌های‌شان، عامدانه «تنگ» است و شاید «پلمب»؛ که صدای دل‌سوزان نرسد:
چو تنگ اندر آید مرا روزگار
نخواهد دلم پند آموزگار
#دور_تسلسل_باطل
