بحران نوجوانی دغدغه اکثر والدین و جامعه متخصص است ...
نوجوانی، بحرانی طبیعی از چرخه تحول روانی انسان است. هر کدام از ما انسان‌ها با آن دست‌و پنجه نرم می‌کنیم
و با این بحران و چالش‌هایش روبرو می‌شویم.
انسان در مجموع از بدو تولد تا پایان زندگی از مرحله‌ای به مرحله دیگر ورود می‌کند . این مراحل چالش‌ها و بحران‌های زیادی درون خود دارند.
به گفته اکثر نظریه‌های روان‌شناسی رشد مانند فروید و اریکسون و ... باید قبل از ورود به هر مرحله، آمادگی لازم را برای حل چالش‌ها داشته باشیم؛ در این صورت آن مرحله را راحت‌تر پشت سر می‌گذاریم.
اما در صورتی‌که آمادگی نداشته باشیم و در آن مرحله آموزش نبینیم؛ ممکن است در یکسری از بحران‌ها تثبیت شویم.
نوجوانی از آن مراحل پر چالش و تنشی است که علاوه بر والدین جوامع مختلف (مدرسه، اداره‌ها، اقوام و...) نیز باید به یاری بشتابند.
نوجوانی مرحله‌ای سخت است که تاثیر آن با ما باقی خواهد ماند. لذا دارای اهمیت زیادی‌ست، آن را کوچک نشماریم.
این دوره مانند جاده‌ی خاکی و پر دست‌اندازی است که والدین باید فرزند خود را برای مواجه با سنگ‌وکلوخ‌های آن آماده کنند.
و مسائل زیاد دیگری که من تا همین جا بسنده می‌کنم.
خانواده اولین اجتماعی است که روان‌شناسان یا جامعه‌شناسان و ... نقش آن را مهم می‌شمارند.
مادر گذرگاه کودکی فرزندان است اما در نوجوانی نقش پدر پررنگ‌تر می‌شود . فرزندان نوجوان به او به عنوان حامی و دوست تکیه می‌کنند؛ چون به محبت، آغوش و اطمینان او احتیاج دارند.
مادر و پدر بایستی به تصمیمات و اقدامات نوجوان خود احترام بگذارند همچنین او را یاری و حمایت کنند.
این حمایت نباید به شکل افراطی باشد، بلکه باید از تعادلی که تجربه احساسات را برهم نزند؛ پیروی کند.
والدین بایستی فرزند خود را در هر حالت و حالی پذیرا باشند
بایستی با او تایم‌هایی برای گفت‌وگو هماهنگ کنند؛ چون این گفت‌وگو مقدمه‌ای برای ایجاد رابطه عاطفی می‌باشد.
والدین باید آموزش ببیند تا شخصیتی مستحکم و با‌ثبات داشته باشند؛ زیرا فرزندان در این سن از آن‌ها الگوبرداری می‌کنند.
در این سن مسائل طبیعی و غیرطبیعی برای نوجوان سنگین و بزرگ هستند؛ والدین بایستی مسائل او را بزرگ جلوه ندهند و با نگرانی بیش‌ازحد با او برخورد نکنند، تا کمک شود از بار استرس و اضطراب او کم شود.
در اواخر کودکی و با ورود به نوجوانی بایستی او را با این بحران و چالش‌هایش آشنا کنیم و نحوه خروج و جمع‌بندی از آن را به او آموزش دهیم.
همچنین قبل از ورود به نوجوانی به او کمک کنیم که دوران کودکی خود را تکمیل کند و در آن تثبیت نشود و آن را کامل پشت سر بگذارد.
به او هرآنچه در مورد غریزه جنسی و چگونگی ارضای این غریزه است، بیاموزیم و به او یاد بدهیم که از بدن خودش در برابر بیماری‌ها و آزارهای جنسی مختلف مراقبت کند
نوجوانی دوره‌ای پُرتنش برای فرزندان ما است لذا بایستی محیط خانه برای او امن و آرام باشد که به آنجا پناه ببرد.
در عمل و کردار به او اطمینانِ خاطر بدهیم که اگر هرآنچه اتفاق بیوفتد را با ما مطرح کند؛ برای او بهتر است و ما از او حمایت خواهیم کرد.
همچنین مراقب باشیم او را با گروه هم‌سالانش مقایسه نکنیم و گروه هم‌سالانش را زیرسوال نبریم؛ چون در نوجوانی افراد دنبال پذیرش در گروه هم‌سالان خود هستند و رابطه اجتماعی آن‌ها تخریب می‌شود؛ لذا ممکن است بین خانواده و دوستانش قرار بگیرد و بیشتر از جامعه طرد شود.
بنابراین به گونه‌ای هوشمندانه رفتار کنیم که هم با خانواده ارتباط متعادل داشته باشد و هم گروه هم‌سالان خود را داشته باشد
سعی داشته باشیم، گاهی او را تایید کنیم؛ چون او با رفتارهای مختلف و تلاش برای کسب موفقیت‌های بیشتر به دنبال این تایید و پذیرش می‌گردد
