لینک کانال تلگرامیم که یادداشت‌ها و مطالب مربوطه رو داخلش میذارم:
https://t.me/cinemaandamirali
یادداشت من درباره چشمان بزرگ ۲۰۱۴:
از تیتراژ برتونی و شروع فیلم که با آن نمای قرینه از خانه‌های یک شکل شهرک حومه‌ای آدم را به یاد آثار معروف برتون و مؤلفه‌های مشهور او میندازد، بگذریم.
این فیلم پس از شروع از سبک و سیاق برتون فاصله زیادی می‌گیرد و به فیلم متفاوتی از دنیای سینمایی او تبدیل می‌شود.
سیاره میمون‌ها ۲۰۰۱ هم چنین فیلمی بود؛ فیلمی که اگر از عوامل ساختش هیچ نمی‌دانستید و تیتراژ را نمی‌دیدید سخت می‌شد که بفهمید کارگردان فیلم تیم برتون است.
البته یک تفاوت بزرگ بین سیاره میمون‌ها و چشمان بزرگ وجود دارد:
سیاره میمون‌ها فیلمی است تقریبا از هر جهت (واقعا نکات مثبتی هم دارد منصف باشیم) بد و بی‌دلیل.
اما چشمان بزرگ فیلمی است اتفاقا خوب و خوش ساخت و شسته رفته که حداقل به شخصه حتی دوباره دیدنش برایم ضروری بود.
چشمان بزرگ فیلمی است در باب زندگی و ارج نهادن هنر، چیزی که روح می‌دمد به کالبد ما به عنوان موجوداتی که قرار است فراتر از جانوران دیگر باشیم و از عقل و احساسات بهره‌مندیم و قرار است بالاتر از زنده بودن، زندگی کنیم.
چشمان بزرگ همچنین درباره انسان‌هایی است که دیگران را تحت کنترل خود درمی‌آورند و خودخواهی و طمع‌شان اندازه ندارد.
قطعا جنبه چشم نواز و صحیح در کنار موسیقی فیلم و بازی قدرتمند کریستوف والتس و ایمی آدامز به عنوان یک زوج در رساندن فیلم به اهداف سازندگانش بسیار موثر بوده است.
فراموش نکنیم که چشمان بزرگ علاوه بر چیزهایی که گفته شد درباره زن است.
درباره زن.
فیلمی که به نظرم تمام مردان و زنان نیاز است حداقل یک‌بار آن را ببینند و توصیه می‌کنم از دستش ندهند.
سیدامیرعلی خطیبی
