لینک کانال تلگرامیم که یادداشت‌ها و مطالب مربوطه رو داخلش میذارم:
https://t.me/cinemaandamirali
یادداشت من درباره سایه‌های تاریک ۲۰۱۲:
اینکه بدترین فیلم تیم برتون رو سیاره میمون‌ها (۲۰۰۱) بدونیم یا سایه‌های تاریک (۲۰۱۲) واقعا انتخاب سختیه.
از یه طرف فیلم سیاره میمون‌ها تقریبا از همه لحاظ یه ناامیدی بزرگ توی کارنامه هنری پربار برتون هست.
سایه‌های تاریک علی رغم مقدمه شتاب زده، با شروع اتفاقات اصلی داستان و ورود ویکی دل تماشاگر رو میبره و اون موزیک فوق‌العاده nights in white satin (که حتی همین الان مشغول گوش دادنش هستم!) و نماهای اکستریم لانگ شات از حرکت قطار در طبیعت بکر و ون هیپی‌ها و ... پی ریزی یه فیلم درجه یک رو می‌کنه.
حتی میشه گفت تا جریان مهمونی هم همه چیز درست پیشه میره.
اما بعدش سقوط فیلم شروع میشه و هر لحظه اوج بیشتری می‌گیره.
این نشون میده برتون در اقتباس یه سریال تلویزیونی در مدیوم فیلم سینمایی حدودا ۲ ساعته شکست خورده.
حتی با وجود بودجه ۱۵۰ میلیونی و ردیف بازیگران ممتاز هالیوودی.
از طرف دیگه میشه سایه‌های تاریک رو بدترین فیلم برتون دونست حتی با وجود کیفیت بصری فیلم و فیلمبرداری و قاب‌ها و نورها و استفاده از رنگ‌ها و حالت مه مانندی که ایجاد شده و برتون رو در اوج خودش نشون میده، حتی با وجود موسیقی دلنشین و شخصیت‌ها و دنیایی که راست کار برتونه و بازیگرهای نام آشنای پروژه و دقیقا به همین دلایل بدترین فیلم بلند تیم برتون همینه ...
تیم برتون متاسفانه و باز هم متأسفانه با فیلم‌نامه پر از اشتباه و شتاب زده‌ای وارد گود شد و بی‌حوصلگی‌ای که از این فیلم به بعد توی تمام آثارش دیده میشه، کار دستش داد و در نتیجه ادای دینی که به سریال کلاسیک سایه‌های تاریک داشت تبدیل شد به یه پروژه شکست خورده.
هرچند برتون در همین سال مذکور (۲۰۱۲) با فرانکن وینی برمی‌گرده و نشون میده هنوز توی سبک خودش استاده!
سیدامیرعلی خطیبی
