دارم فکر میکنم به اینکه بعد از کلی به تامل به این رسیدم که راه کلی زندگی رو قلب مشخص میکنه و عقل اونو راست و ریس میکنه...
بعضی وقتا کسایی میبینیم که راهشون رو قبول نداریم ولی به دلمون میشینن حداقل واسه من به این خاطره که همون راه اشتباهشون رو با عقل و با حساب و کتاب میرن...
ولی گاهی اوقات کسی که مسیر کلی زندگیش درسته ولی عقل استفاده نمیکنه و کشکی کشکی در اون مسیر گام برمیداره...
کدوم جذاب ترن؟
درست و غلط نمیدونم اما اولی واسه من جذاب ترن...
افرادی که سعی میکنند آگاهانه رفتار کنند گرچه در نهایت آگاهانه نیست؛ اما سعی و تلاششون بی‌نهایت زیباست!
این در افرادی که مسئولیت زندگیشون رو برعهده گرفتن زیباتره...
این جمله ینی چی؟
متاسفانه نمیتونم شفاف توضیحش بدم کتاب پرتو خرد بین صفحه یک تا ۱۵۰(یادم نیست کجاش بود دقیق) میتونه بهتون کمک کنه چی میخوام بگم دقیقا... اگر هم فهمیدین🤫... مثل خودم سکوت کنید...
