تصور کن میتونستی یه سری از کارهات رو بسپاری به یه نفر که شب و روز و خستگی و اشتباه براش یک مساله غیر ممکنه.
منظورم مسواک زدن و صورت شستن و لباس تنت کردن نیست !منظور کارهای مهمتر و تکراری تر، که یک آدم نتونه انجام بده.
مثل تولید 20،000 مجسمه یا ساختن 10،000 تا ساندویچ اونم بدون استراحت و اشتباه . یا ساختن اسباب بازی و دستگاه های خیلی کوچیک با هزاران قطعه. فکرشو کن شبو راحت استراحت میکنی ، صبح روز بعد که بیدار شدی به اندازه 20 نفر کارگر کار تو این 8 ساعت خواب کار کرده باشه .
خوب به اون راحتی که اول هیجانزد میشی نیست . این که مشخصه ! مخصوصا اگر ضریب هوشیت معمولی باشه . چون مسایل زیادی رو باید (ایجاد،درک،حفظ ،حل) کنی ? مخصوصا با دوتا بچه و یه شغل غیر مرتبط وقت کمی واسه این کار دارم.
من تونستم توی این مدت زبان سی ، الکترونیک پایه ، الکترونیک کاربردی و طراحی مدار میکرو چیپ رو یاد بگیرم و وارد مرحله عملی بشم. با میکرو کنترلرها هم تا حدودی کار کردم ولی مساله فقط شناسایی الکترونیک و برنامه نویسی نیست .
مساله هزاران سنسور و قطعه هست که باید در کنار هم کار کنن تا بتونن یک هدف رو با دقت انجام بدن.
هوا کردن هر قطعه الکترنیکی حدود 100 هزار الی 2 ملیون چوق اب میخوره ? گاها با یه بی دقتی میسوزه. اما جذابه . هر قطعه که کار میکنه ذهن شما باز میشه و حس میکنی یه انگشت به دستت اضافه شده برا حل کردن مسایل بعدی...
خوب با برنامه ریزی و پشت کار ادامه میدم و تازه فهمیدم بسیاری از قطعات الکترونیکی اطراف ما که قیمت نجومی دارن میشه با یه کم خلاقیت ارزونتر و بهتر ساخته بشه البته بدون برند و شکل زیبا و گارانتی ?
کلاس روباتیک رفتن اگرچه خوبه ولی من نرفتم، باید یاد بگیرم که بدون هیچ کلاسی و فقط با توضیحاتی که شرکتهای تولید کننده قطعه دادن بتونم مدار هام رو طراحی و اجرا کنم.
یه قسمت کار تولید ظاهر محصول هست که نیاز به ابزار های خودش داره ، اونم در حال تحقیق هستم (و تهیه ? خیلی گرون میوفته )
