این متن از مقدمه کتاب پیرمرد و دریا نوشته ارتست همینگویِ بزرگ خوندم و از اونجا که شبیه خاطره بود برام خواستم اینجا بذارمش بلکه دیده شود و باعث بیداری ولو یک نفر گردد، شاد باشید و به به دنبال خوشحالی پایدار و نه سرخوشی لحظهای که روح و روانتون رو سیاه میکنه و تا اخر عمر با شما همراه خواهد بود
اگر پست قبلی منو خونده باشید حتما میدونید که من از مدتها ویش منتظر فردا هستم. در یه اتفاق جالب (از نظر من) یهو این نوشته رو یه جایی خوندم، تو گویی که کسی خواسته باشه پیامی برای من بفرسته از این طریق، #امید