از دشمن، متنفر باشیم

اگر کسی نسبت به دشمنان اهل بیت(علیهم‌السلام) اعلام موضع نکند پس از مدتی، به‌ناچار و به‌صورت طبیعی در دام دوستی با دشمنان خاندان پیامبر(ص) می‌افتد.

در ارتباط با اهل بیت(ع) نیاز به دو بال و دو چشم داریم؛ از یک سو دوست داشتن و محبت به ایشان و دلبستگان ایشان و از سوی دیگر تنفر و دشمنی نسبت به دشمنان و مخالفان ایشان. انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم.

در طول تاریخ بوده‌اند افرادی که می‌خواسته‌اند بینابین بایستند یعنی هم با اهل بیت (ع) ابراز محبت و آشتی بکنند و هم نسبت به دشمنان ایشان موضع نگیرند؛ حال یا به خاطر ترس‌شان، یا روشن‌فکری‌شان و یا اینکه می‌خواسته‌اند برای خود هوادار ایجاد کنند. اگر کسی نسبت به دشمنان اهل بیت(علیهم‌السلام) اعلام موضع نکند پس از مدتی، به‌ناچار و به‌صورت طبیعی در دام دوستی با دشمنان خاندان پیامبر(ص) می‌افتد و بعد از مدتی کم‌کم از دایره محبان و وفاداران اهل بیت(ع) خارج می‌شود.

اینکه در زیارت عاشورا قبل از 100 سلام، 100 لعن داریم همین است. اللهم العنهم جمیعا و حتی جالب است که لعن، قبل از سلام است. یعنی ابتدا باید مرز با دشمن را شناخت و بعد اعلام محبت و هواخواهی کرد. این قاعده کلی زندگی است. همه سیاستمداران باید به همین عمل کنند. دشمنی با استکبار، از مقدمات دوستی با خاندان اهل‌بیت(ع) است. هر هیئت، مداح، روحانی و سخنران نیز باید از همین الگو تبعیت کند.

با این‌نگاه هیئت سکولار و هیئت غیر سیاسی نداریم. نمی‌شود در هیئت ساعت‌ها یا‌حسین یاحسین گفت و ذکر مصیبت کرد و اشک گرفت اما علیه دشمنان اسلام که امروز آمریکا و کشورهای استکباری هستند سخن نگفت. نمی‌شود هیئتی بود و جنایت‌های اسرائیل کودک‌کش را افشا نکرد. هیئت باید همزمان با کاشت بذر محبت اهل‌بیت در دل‌های مستمعان، تنفر آنان را نسبت به آمریکا و اسرائیل بالا ببرد.