قطعا آرمان ما نابودی رژیم صهیونیستی است. این آرمان، مکتبی، الهی و انسانی است. طبیعتا هر انسان آزاده و شریف، چنین دورنما و آرزویی دارد و دنیا هرچه جلوتر میآید و جنایتهای عریان اسرائیل را با وضوح بیشتری مشاهده میکند، نسبت به این آرمان، اتحاد و همدلی بیشتری پیدا میکند؛ یکی از بشارتهای این آرمان هم راهپیماییهای چندصد هزارنفری در کشورهای اروپایی علیه اسرائیل است.
اما یک سؤال؛ اگر آرمان ما – یعنی جمهوری اسلامی و مردم مؤمن – نابودی اسرائیل است چرا در جنگ دوازده روزه آتشبس را قبول کردیم و جنگ را تا نقطه نهایی که فروپاشی اسرائیل باشد ادامه ندادیم؟
پاسخ را قبلا هم در یادداشتهایی دادهام.
بیتردید نقطه نهایی آرزوی ما، نابودی رژیم کودککش صهیونی است اما هدف ما از این جنگ (بخوانید دفاع مقدس)، نابودی اسرائیل نبوده است. ما در هیچکدام از روزها و دقایق این جنگ تحمیلی، به دنبال نابودی دشمن نبودهایم. هدف ما پاسخ به تجاوز حیوانی این رژیم، پس زدن او و تاوان ستاندن از او بوده است؛ و دقیقا هم به این اهداف رسیدهایم. درست از نقطهای که اسرائیل دست از تجاوز برداشت، ایران اسلامی نیز دست از پاسخ دادن برداشت و صد البته اگر تجاوزی جدید آغاز شود ایرانیان، با قدرت و مهابت بیشتر و با کوبندگی پشیمانکنندهتر پاسخ خواهند داد که دستها هنوز روی ماشه است و چشمها به چشم دشمن دوخته شده است.
اما در خصوص نابودی اسرائیل، هرگز از آن توبه نکرده و کوتاه هم نخواهیم آمد. معتقدیم نابودی اسرائیل با اراده خدا مبتنی بر سنتهای تاریخی و مسجل او رقم خواهد خورد و البته برای ما افتخار و شرف خواهد بود که این اراده به دستان توانای رزمندگان شیعه رقم بخورد. ولیکن برای نابودی اسرائیل عجله نداریم گرچه خودشان عجله دارند و به دست خود، با حماقتها و پلیدیها و نجاستهای خود، مرگ زودرسشان را محقق خواهند کرد. انشاءالله.
