همه ما مأموریم. درست مثل کارمند یک اداره که از طرف رئیس، برای مأموریتی اعزام شده است. او باید محور به محور، تمام اهداف برگه مأموریت را به انجام برساند و موقع بازگشت به مقام مافوق گزارش بدهد.
مأموریت عمومی - مأموریت اختصاصی
خداوند در مقام رئیس آفرینش (خالق - رب - رازق - محاسب)، برای تمامی بندگان خود مأموریتهایی تعیین کرده است تا در هنگام بازگشت (فوت) در عالم اعلی به او گزارش بدهند. بخشی از این مأموریت بهصورت عمومی و برای همه بندگان است: عبادت کردن، رعایت اخلاق، رعایت احکام دین، پایبندی به حلال و حرام، تلاش پاکیزه و طیب داشتن، مراقبت از جامعه، حمایت از دین... .
اما گاهی خداوند برای بندگان خاص خود، مأموریتهای انحصاری و ویژه طراحی و ابلاغ میکند.
موسی، مأمور ویژه خدا
وقتی خداوند موسی(ع) را برای تبلیغ و قیام انقلابی نزد طاغوت زمان (فرعون) اعزام کرد به او فرمود: «وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسي» (طه؛ 41) (من تو را خالص براى خودم قرار دادم). خداوند وقتی شرح سوابق موسی را عنوان میکند و محبتها و احسانهایی را که به او داشته ذکر میکند، نهایتا بر این نکته تأکید میکند که موسی قرار است مأموریت ویژه خدا را در آن منطقه که همانا مبارزه با ظلم و نجات مستضعفان است بر دوش بگیرد. با این نگاه موسی، دستساخته خداست برای یک مأموریت ویژه و کیفی.
مأموریت نوح، تحت نظر خدا
وقتی حضرت نوح مأموریت تبلیغی خود را بعد از 950 سال، به پایان رساند و معلوم شد افراد بیشتری نیستند که به این پیامبر ایمان بیاورند (فقط 80 نفر) خداوند تصمیم بر عذاب گرفت و به نوح مأموریت داد در خشکی، کشتیای بسازد. اینجا بود که خدا از او خواست این مأموریت تاریخی را مستقیما تحت نظر خودش انجام دهد: «وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا» (هود؛ 37)
حضرت ابراهیم، برگزیده ویژه خدا
خداوند در آیات قرآن، حضرت ابراهیم را برگزیده خود و هدایتشده توسط خود معرفی میکند: «اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيم» (نحل؛ 121)؛ چراکه قرار است ابراهیم بهواسطه آزمایشهای سخت و پیچیده به شایستگیهای بالاتری دست پیدا کند تا در عالم هستی مأموریتهای ویژهای را به ثمر برساند.
دعای حضرت فاطمه(س)
در فرازی از یک دعا که از حضرت صدیقه طاهره(س) نقل شده آمده است: «اللَّهُمَّ اسْتَعْمِلْنِی لِمَا خَلَقْتَنِی لَهُ» (خدایا من را در کاری خرج کن که برای آن خلق کردهای) و این همان نگاهِ مأموریتپذیر است که از هرکدام از انسانها انتظار میرود.
همه آدمها باید سعی کنند در کنار مأموریتهای عمومی، مأموریتهای اختصاصی و ویژه خود را نیز کشف کنند و تحت نظارت خدای مهربان، آن مأموریتها را به نتیجه برسانند.
