●
●
اگر با نگاهی دقیق به عالم نگاه کنیم،
اصلا ممکن نیست خدا به کسی ظلم کنه
چون تو عالم، کسی از خداوند طلبکار نیست .
همه هرچی داریم ، متعلق به ذات خداست .
برهان های فلسفی به خوبی اثبات می کنن که معلول و مخلوق در وجود خود، محتاج به علت و خالق خود بوده و هرچه دارند متعلق به علت است و محال که از خود چیزی داشته باشند؛
به همین جهت مخلوق هیچ‌وقت نمی تونه از خالق طلبکار باشه .
●
درحقیقت مخلوق همیشه به خالق خودش ، بدهکار و وامدار هست
اما با این وجود خدا هزاران نعمت به هر مخلوقی عطا کرده و همه رو غرق احسان خودش کرده.
تمام خوبی هایی که در شبانه روز به ما می‌رسه ، نَفَسی که می‌کشیم، ساعتی که به خواب راحت فرو می‌ریم و هزاران نعمت دیگه ...
و ما در ازای این تفضل، نه نفعی به اون می رسونیم و نه توانایی اون را داریم که کاری برای اون انجام بدیم.
اگر کمی تأمل کنیم، در مقابل این همه نعمت، جز شرمندگی و خجالت نمی توانیم چیزی بگیم ...
●
مثالی قانع کننده :)
شما کتابی رو برای مدت یک ماه به رفیقتون امانت میدین.
موعد مقرّر فرا می‌رسه و برای بازپس گرفتن کتاب به اون مراجعه می کنیم تا کتاب رو از اون پس بگیریم.
حالا آیا ما در حق او ظلمی کردیم؟
بدیهی است که پس گرفتن کتاب ، حق ماست و ما ظلمی نکردیم؛ چون کتاب مِلک خود ماست و صرفا در دست دوستمون امانت بوده و ما به حق کسی تجاوز نکردیم :)
