چرا از شبکه های اجتماعی استفاده میکنیم؟
آیا ادغام صنعت بازی سازی و پیام رسان ها در جهت ارتقا است یا جایگاه پیام رسانها را با مشکل مواجه میکند؟
در سالهای گذشته پیام رسانها تنها وظیفه رد و بدل کردن محتوا و اشتراکگذاری آن را بر عهده داشتند. اما به مرور در کنار این مسئولیت اصلی، نقشی را به عنوان ابزار سرگرمی نیز عهدهدار شدند. به این ترتیب بازیسازی که برای مدت زمانی طولانی به صورت یک صنعت مستقل طرفداران و علاقهمندان خود را داشت با شبکههای اجتماعی ترکیب شد و مسیری جدید برای تعاملات هر چه بیشتر افراد در پیام رسانها را هموار کرد.
در این مطلب قصد داریم درباره نقش و اهمیت استفاده از شبکههای اجتماعی و دلایل ادغام آن با بازی سازی صحبت کنیم.
ماهیت شبکه های اجتماعی چیست؟
امروزه شبکههای اجتماعی بخشی از زندگی روزمره ما هستند. شبکههای اجتماعی ابزارهای ارتباطی هستند که کاربران زیادی به واسطه آن میتوانند با یکدیگر تعامل داشته باشند. این ارتباط میتواند جنبههای مختلفی از جمله شناخت، کسب دانش، پیشرفتهای تحصیلی یا ارتقای شغلی و.. را شامل شود، بنابراین شبکه های اجتماعی یا پیام رسان ها ارتباطی فراگیر در سطح جامعه ایجاد میکنند که این جامعه لزوما از افراد یک ملیت یا قوم تشکیل نمیشود بلکه وسعتی به بزرگی جهان دارد.
از سوی دیگر شبکههای اجتماعی نقش مهمی در زندگی دانش آموزان یا دانشجویان ایفا میکنند. اغلب دانش آموختگان برای دسترسی به اطلاعات و برقراری ارتباط با دوستان از رسانههای اجتماعی استفاده میکنند. از آنجایی که وجود سایت و راههای ارتباطی آنلاین جزو یکی از نیازهای اولیه هر مرکز آموزشی و دانشگاهی است، بنابراین وجود کانالها و گروههای آموزشی در شبکه های اجتماعی نیز رو به رشد است.
اما بحث پیام رسان ها کمی فراتر از شبکههای اجتماعی است، پیام رسانها میتوانند:
را به سادگی و سرعت فراهم کنند!
همانطور که درباره فواید شبکههای اجتماعی گفتیم؛ پیام رسان ها ابزاری قوی برای دیده شدن در زمینههای کسب و کار، تبادل اطلاعات، ارتباطات و.. هستند. اما این پلت فرمهای خدمات جمعی چه نیازی به ادغام با بخش بازی سازی دارند؟!
طبق آمار ارائه شده توسط StatisticBrain به طور متوسط ۵۸ درصد مردم از شبکههای اجتماعی و پیام رسان ها استفاده میکنند. این آمار در پراکندگیهای جغرافیایی متفاوت است، ولی بر اساس همین مقیاس نیز بیش از نیمی از افراد بالغ حداقل کاربر یکی از پیام رسانهای رایج هستند. با این وجود بازی سازی در پیام رسان ها یعنی دسترسی ساده به مخاطبین زیاد. برخی از دلایل ادغام بازیسازی با شبکه های اجتماعی عبارت است از:
۱- توسعه پذیری مناسب: کاربران سیستم عاملهای مختلف از طریق یک نرم افزار پیامرسان به شبکه اصلی متصل میشوند. بنابراین بازی سازی در شبکههای اجتماعی امکان دسترسی یکنواخت و گسترده برای بازیها را فراهم میکند.
۲- توزیع محتوای سریع: هدف اصلی پیام رسان ها توزیع و تبادل محتوا است، اگر بازیها را نوعی از محتوا سرگرمی در نظر بگیریم، به این ترتیب کاربران شبکه های اجتماعی بدون نیاز به هیچ ابزار یا برنامه جانبی میتوانند به صورت مستقیم به محتوای سرگرمی دسترسی پیدا کنند.
۳- آموزش مهارتهای فردی و اجتماعی: افراد، بسیاری از مهارتهای اجتماعی خود را از طریق بازیها یاد میگیرند. پس بازی سازی فرصتی برای توسعه و ارتقای مهارتهای ارتباطی و اجتماعی افراد است. (به عنوان مثال در بازیهای استراتژیک میتوانید مهارتهایی مانند تفکر، موقعیت سنجی، اتحاد یا کار تیمی را یاد بگیرید.)
۴- تقویت مهارتهای ارتباطی در قالب سرگرمی: بازیهای جمعی آنلاین فرصتی برای رقابت سالم با افراد دیگر هستند. میتوانید با سایر کاربران بازی تیم تشکیل دهید و برای هدفی واحد تلاش کنید.
۵- دنیایی جدید برای بازی سازان: ساخت بازی برای بسترهایی نظیر شبکههای اجتماعی، دنیایی از امکانات جدید را برای بازی سازان فراهم میکند. بازی در یک محیط اجتماعی وسیع، سریع و یکپارچه، تجربهای ناب است از آنچه از این مدیا انتظار داریم.
سخن آخر
شبکه های اجتماعی و پیام رسانها به ما کمک میکنند تا بیش از هر زمان دیگری با دنیای پیرامون خود و رویدادهای جدید دنیا در ارتباط باشیم و این پیوستگی از طریق رد و بدل کردن محتوا آنلاین ایجاد میشود. از سوی دیگر زمانی که بازی سازی به عنوان یک صنعت مستقل در کنار پیام رسان ها قرار میگیرد نه تنها به هدف اصلی آن آسیبی نمیزند بلکه سعی در ارتقای کاربردهای اولیه آن دارد.
بنابراین بازی سازی و شبکههای اجتماعی نه تنها دو رقیب نیستند بلکه گوناگونی ماهیت آنها در یک هدف واحد (که همان افزایش ارتباطات و دسترسی ساده به محتواست) شکوفا شده است.