اصولا دوس داریم به انجام کارهای متحیر العقول. چون مردمانی هستیم که با هر وزش باد از الگوریتم رفتاری بید مجنون بهره می بریم.
امروز یکی دیگه از شگفتی های این مجموعه ی بی نظیر از انسان ها رو خدمتتون عرض می کنم تا شاید شما هم بتونید از این روش ها و ترفند های زیر زمینی استفاده کنید.
یه لیوان آب سرد خوردم. بعد از پنج دقیقه دستشویی شماره یک چنان خرمو چسبید که خشتک را دریده و دوان دوان سر به خیابان گذاشتم. روبروی پاساژ وارد مسجد گشته و از آنجایی که فشار دستشویی بر ما چیره گشته بود شیخ موجود را به یمین و شِمالمان هم حساب نکرده و بر زیر زمین وارد گشتم. در آنجا نعره هایی شنیده و نا خودآگاه از فشار دستشویی غافل گشتم که ناگهان یکی از نعره زنان از توالت خارج شد و ماژیک آبی اش را در جیب گذاشت.
من که از کاربرد ماژیک آبی در توالت بی اطلاع بودم به همان واحد مزبور از توالت ها وارد گشتم تا علت حمل ماژیک را جویا شوم تا شاید مقداری از آشفتگی ذهنم را کاهیده باشم.
القصه بر خلاف دلار که هر روز بالا می کشد پایین کشیدم و نشستم. پس از اجرای چند سمفونی از موتزارت که فقط بخش دوم اسمش را توان اجرا داشتم چشمانم به آرامی باز شد. ناگهان متوجه شورشی عظیم و انقلابی شگرف بر دیواره های توالت گشتم. چپ ها راست ها را می کوبیدند و عدالتخواهان هم حرف هایی می زند. اثری از ماژیک آبی را دیدم که چند جمله ی رادیکالی روی در نوشته بود که توان آدم را بر خودش تقسیم می کرد. لذا بعد از نگاهی به آن حرف های رادیکال دیگر مثل سابق نتوانستم زور بزنم و مقداری از آنچه در دل داشتم در من باقی ماند.
علی ای حال دیدم که ما فقط در دستشویی ها و صفحات اینستاگرام بر علیه ظلم و بی عدالتی و فساد و رانت و دزدی و چاپلوسی و حرف مفت و... اعتراض می کنیم چرا که فقط در این دو مکان است که هیچ کس ما را نمی بیند. خشتکم را محکم چسبیدم و از آن جا به بیرون گریختم.
پیر مردی داشت ماژیک آبی میفروخت. گفتم شعار هاش هم روش میدی یا خودم باید بسرایم؟
گفت سر مشق های جدید رو روی دیوار های توالت هشتم نوشتم. برو از اونجا کپی کن.
پارک بالای خیابون رو هم آپدیت کردم...
(سعید وهابی)
